"state of being alone, remoteness from society," mid-14c., from Old French solitude "loneliness" (14c.) and directly from Latin solitudinem (nominative solitudo) "loneliness, a being alone; lonely place, desert, wilderness," from solus "alone" (see sole (adj.)). "Not in common use in English until the 17th c." [OED]
A man can be himself only so long as he is alone; ... if he does not love solitude,
he will not love freedom; for it is only when he is alone that he is
really free. [Schopenhauer, "The World as Will and Idea," 1818]
xiie siècle. Emprunté du latinsolitudo, de même sens, lui-même dérivé de solus, « seul, unique »
État d’une personne qui, de façon choisie ou non, se trouve seule, sans compagnie, momentanément ou durablement.Se complaire dans la solitude.Souffrir de la solitude.L’anachorète choisit de se retirer dans la solitude.Vivre dans la plus profonde solitude.Par métonymie.Il peuplait sa solitude de mille rêveries.
▪ Par extension.Situation d’un individu qui se sent différent, à l’écart de ses semblables, éloigné de leurs préoccupations.La solitude du poète selon Baudelaire.
tele- meaning "far, far off, operating over distance"
vision c. 1300, "something seen in the imagination or in the supernatural,"
fear (v.) Old English færan "to terrify, frighten," from a Proto-Germanic verbal form of the root of fear (n.). Cognates: Old Saxon faron "to lie in wait," Middle Dutch vaeren "to fear," Old High German faren "to plot against," Old Norse færa "to taunt." fear (n.) Middle English fere, from Old English fær "calamity, sudden danger, peril, sudden attack," from Proto-Germanic *feraz "danger" (source also of Old Saxon far "ambush," Old Norse far "harm, distress, deception," Dutch gevaar, German Gefahr "danger")
Departement Omgeving van de Vlaamse Overheid - Elektrogevoeligheid "Een algemeen aanvaarde behandelingsmethode bestaat nog niet. In de praktijk blijkt dat cognitieve gedragstherapie het beste
resultaat oplevert. Het verminderen van de blootstelling aan straling
kan de klachten niet verhelpen."
Flemish government on electrosensitivity: An accepted treatement does not yet exist. Practice learns that cognitive behavioral therapy has the best results. The reduction of exposure to radiation cannot alleviate the individual's complaints.
solidair [door saamhorigheid verbonden] {1822} < franssolidaire [idem], oorspr. als juridische term hoofdelijk verantwoordelijk < latijn(in) solidum [(voor) het geheel], van solidum [geheel], het zelfstandig gebruikt o. van solidus [solide, geheel].
De mensen die solidair willen zijn, gaan een verbintenis aan en niet zomaar een verbintenis, een wettelijk bepaalde verbintenis van hoofdelijke verantwoordelijkheid.
hoofd znw. o., mnl. hôvet, hooft, hoot, onfrank. hōvid, os. hōƀid, ohd. houbit, ofri. hāved, hāfd (owfri. ook hād), oe. hēafoð (ne. head), on. haufið (9de eeuw bij Bragi), got. haubiþ. — Daarnaast staat on. hǫfuð, oe. hafud en hafola, die rechtstreeks zijn te vergelijken met lat. caput ‘hoofd’, oi. kapálam ‘schaal, hersenpan’, kapolas ‘wang’.
verantwoordelijk bn. ‘aansprakelijk’. Vnnl. Dat het niet verandtwoorlijck was, dat men ... den oorlogh soude continueren ‘... niet te rechtvaardigen, onverantwoord ...’ [1697; iWNT]; nnl. verantwoordelyk ‘verantwoording schuldig zijnde; een vergoeding schuldig zijnde’ [1701; iWNT], Ik wil daer niet verantwoordelyk voor zyn [1769; iWNT]. Afleiding van verantwoorden met het achtervoegsel → -lijk. De 17e-eeuwse betekenis van verantwoordelijk, namelijk ‘gerechtvaardigd’, is in de loop van de tijd verdwenen; hiervoor wordt sinds in ieder geval de 20e eeuw het verl.deelw. verantwoord gebruikt. Met betrekking tot personen is verantwoordelijk in het algemene taalgebruik vaak synoniem met aansprakelijk, maar in de juridische taal zijn beide gescheiden: een verantwoordelijke
persoon is iemand die verplicht is goed voor iets of iemand te zorgen,
die rekenschap moet kunnen geven van zijn daden of die van zijn
ondergeschikten, die ter verantwoordig geroepen kan worden. Een aansprakelijke (rechts)persoon is degene die kan worden verplicht een schadevergoeding te betalen.
Het hoofd in den schoot leggen
d.w.z. in iets berusten, zich overgeven. Oorspronkelijk zeide menenen (iemand, nl. dengene, door wien men zich overwonnen erkent) dat hovet in den schoot legghen,zooals blijkt uit Profijt. Liedeb.
114, 4: Dies legghe ic nu met rouwe mijn hooft in uwen schoot. Reeds
vroeg werd de datief van den persoon, wien men het hoofd in den schoot
lei, tot wiens beschikking men zijn hoofd, d.i. zich zelf stelde,
weggelaten, zooals blijkt uit Despars I, 303: Eedelinghe die van Brugghe ende van Ghendt leyden thooft in schoot ende deden sconincx begeerte. Zie voor vele andere plaatsen het Mnl. Wdb. III, 693; Ndl. Wdb. VI, 941; VIII, 1417; Anna Bijns, Nieuwe Refr.
59; 93 en 111; Sart. I, 10, 50; Coster, 308 vs. 114; Paffenr. 6;
Tuinman I, 4; Halma, 223; enz.; vgl. voor Zuid-Nederland Joos, 103;
Schuermans, 192 b: hooken in schoo(t)ken leggen, toegeven, zich onderwerpen; Antw. Idiot. 753: den kop in den schoot leggen; Waasch Idiot. 393 a: het hoofd in den schoot leggen; fri. de kop in 'e skutte lizze.
Impliciet schikken de solidairen zich met de leider, regering, overheden en keuren bijgevolg verdere acties goed. Waaronder niet alleen de menselijke en financiële gevolgen, maar ook de Oorlogsdaden die in deze 'proxy war' gesteld worden. Zij erkennen zich in hun onmacht en geven hiermee impliciet hun volmacht om deze oorlog verder te voeren, en dus vrijgeleide voor een verdere escalatie van het conflict. Tegelijkerheid verbinden ze zich met de vluchters, die haven en goed reeds achterlieten. De solidairen nemen dezelfde ondergeschikte positie in, schikken zich naar het lot en vluchten mee van het gevaar dat ze door hun vluchtreactie mee bestendigen. In plaats van stelling in te nemen, geeft men niet thuis.
vluchteling zn. ‘iemand die vlucht’. vlucht 1 zn. ‘het weggaan van gevaar’
Onl. fluht ‘het vluchten, het in veiligheid brengen’, overdrachtelijk in antfengere min in fluht min an dage arbeithis minis ‘mijn beschermer en mijn toevlucht op de dag van mijn tegenspoed’ [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. vlucht, oostelijk vlogt [1240; Bern.], Die hebben de vlucht ghenomen [1285; VMNW].
Diegene die zeggen solidair te zijn erkennen zich verslagen, overwonnen en overheerst.
Ze dragen impliciet mee de verantwoordelijkheid en stemmen in met de beslissingen door de 'autoriteiten' genomen, dezelfde autoriteiten die deze oorlog op afstand bestellen.
proxy war - a war instigated by a major power that does not itself participate
A proxywar or proxywarfare is a warthatresultswhenopposingpowersusethirdparties as substitutesforfightingeachotherdirectly.Whilepowershavesometimesusedgovernments as proxies, violentnon-stateactors, mercenaries, or otherthirdpartiesaremoreoftenemployed. It is hopedthatthesegroupscanstrike an opponentwithoutleading to full-scalewar.
Fragment uit Propaganda, Edward Bernays, 1928 (p.37, p38)
The conscious and intelligent manipulation
of the organised habits and opinions of the masses is an important
element in democratic society. Those who manipulate this unseen
mechanism of society constitute an invisible government which is the
true ruling power of our country. We are governed, our minds moulded,
our tastes formed, our ideas suggested, largely by men we have never
heard of
Whatever attitude one chooses toward this condition, it
remains a fact that in almost every act of our daily lives, whether in
the sphere of politics or business, in our social conduct or our ethical
thinking, we are dominated by a relatively small number of persons – a
trifling fraction of our hundred and twenty million – who understand the
mental processes and social patterns of the masses. It is they who pull
the wires which control the public mind, who harness old social forces
and contrive new ways to bind and guide the world.
---
"EU should 'undermine national homogeneity' says UN migration chief"
(BBC News 2012-06-21)
"The EU’s bid to crush 'national egoism’ is tearing it apart"
(Telegraph 2015-06-11)
Het reisbureau voor de vluchters (onderdeel van bordermonitoring en in samenwerking met IRRI, erkende 'non'-gouvernementele (lobby-)organisaties)
Op deze website vinden de vluchters advies, informatie en folders. Van bij aanvang van hun reis tot in het land van aankomst en hoe men het systeem daar ten volle kan benutten, afhankelijk van hun huidige persoonlijke toestand vanwaar ze vluchten. De website bevat naast reisadvies onderweg ook de adressen en telefoonnummers van de te contacteren instellingen per land van aankomst; tot en met hoe men verplichte uitwijzing (deportation) kan uitstellen en saboteren. Men krijgt raad en daad van bij het begin hoe de vluchter het systeem van het land van bestemming ten volle kan gebruiken en misbruiken. Men kan ook beroep doen op juridisch advies met doorverwijzing naar gespecialiseerde advocaten.
Van de website W2EU.info:
"We welcome all travellers on their difficult trip and wish all of
them a good journey - because freedom of movement is everybody's right!"
"As they
say: We came to stay!
Their stories are directly linked to w2eu.info, which was created to
support the journey of those leaving traces on european soil by giving
information and useful contacts. w2eu.info is growing in direct contact
with their ideas, questions and practical experiences."
Lot of noodlot is een term die gebruikt wordt om de
gedachte uit te drukken dat er een noodzakelijk en onveranderlijk
verloop in het leven van een mens plaatsvindt, waarbij de persoon in
kwestie niet bij machte is zelf invloed op deze gang van zaken uit te
oefenen. In een verwante betekenis denoteert de term een specifieke
stand van zaken die in de reeks der gebeurtenissen (noodzakelijkerwijs)
geactualiseerd wordt. Als zodanig past de term binnen een deterministische wereldbeschouwing.
Exposure of the deceit in translations, interpretations and impressions
When reading texts one must try to grasp the intention of what the
author is trying to convey. When reading translations, the distortion
of the translators understanding and vocabulary is difusing the
message. With ancient texts the cultural, historical bias,
furthers the distance. Be careful to what you pledge your beliefs in.
Always find your innerstanding and apply Wisdom to know what is True.
10 Finally, my brethren, be strong in the Lord, and in the power of his might. 11 Put on the whole armour of God, that ye may be able to stand against the wiles of the devil. 12 For we wrestle not against flesh and blood, but against principalities, [authorities], against [cosmic] powers, against the rulers of the darkness of this world, against spiritual wickedness in high places. (KJV Ephesians 6:10-12)
Lord κυρέω Mid. κύρομαι [υ_] in act. sense 2.to be right, hit the exact truth, Soph. κῦρος , εος, τό, A.supreme power, authority
God θεός God, the Deity, in general sense, as title of rulers
metaph., of abstract things
fem., goddess divine
op het gender/de verschillen in het leven van vrouwen en mannen
Centraal in de androgyne agenda en het nieuwe normaal is de sekse, het geslacht, gender en de verregaande ontkoppeling van seksualiteit en intimiteit.
Wat is het doel van deze Public Relations campagne?
Ten eerste wil het diepgaand ingrijpen bij de vorming van de identiteit, waarin het geslacht een determinerende factor is. Men draait het verschil tussen de man en de vrouw volledig om. In het nieuwe politiek correcte Normaal en het vooruitgangsgeloof verwordt je geslacht iets waar je iets aan kan doen. Het geslacht wordt je, als het ware, opgedrongen door de Natuur en dank zij de Vooruitgang gaan we nu de periode in waar dit niet langer een obstakel mag zijn. Men geeft een nieuwe invulling aan het begrip 'gender', dit woord op zich is Newspeak in het Nederlands, ingevoegd sinds 1991.
gender het geheel van sociale en culturele kenmerken van een sekse 1991[Kunst en Schutte, Lesbiaans] <Engels
Ten tweede wordt seksualiteit losgekoppeld van intimiteit en verbinding tussen man en vrouw. De oorsprong van 'Knowledge' en 'to know' ligt in het seksuele kennen van elkaar. Deze vorm van kennen wordt ontnomen voor het verder isoleren van het van zichzelf vervreemde individu.
gender (v.) "to bring forth," late 14c., from Old French gendrer, genrer "engender, beget, give birth to," from Latin generare "to engender, beget, produce" (see generation). Related: Gendered; gendering.
Ten derde wordt de natuurlijke voortplanting op de helling gezet, waardoor er in een nabije toekomst aan kinderproductie wordt gedaan door middel van de in vitro bestelling van genetisch gemodificeerde kinderen, waaraan zowel de ouders als de samenleving bepaalde voorwaarden koppelen.
Gay Pride
We zijn allemaal 'equal and the same', hieraan wordt een zeer doorgedreven anti-discriminatie wetgeving aan gekoppeld. De holebi-orchestratie werd met ramkoers ingevoerd en door het strot geduwd van de samenleving. Wie deze geprogrammeerde werkelijkheid niet onderschrijft, loopt het risico van vervolging. Dit is in een periode van 25 jaar zo drastisch gepropageerd met een zwaar beladen emotioneel discours, zodanig dat de Rede en de Waarheid in snelheid koud werden gepakt.
Dit onderwerp is het Contrapunt van de Androgyne Agenda en de Transhumanistische Agenda. Hierin komen de twee agenda's samen. (Orgel, Organ, Orgaan)
Esoterisch betekent Knowledge: 'to know the ledge', 'to know where the edge is'. De dwaas ziet de rand van de afgrond niet, ondanks de waarschuwingen loopt hij in zijn ijdelheid de afgrond tegemoet. Er is geen ijsberg.
Ik ga me beperken tot een overdenking:
Als we op circa 25 jaar tijd gekomen zijn tot het 'normaal' van het in de poep nemen onder mannen en wederzijdse masturbatie tussen vrouwen - waardoor, als je het op de keper beschouwt vrouwen opnieuw gediscrimineerd zijn want masturbatie is geen sex - en door het politiek correcte denken gedwongen worden om het geslacht als iets bijkomstig te zien dat naargelang persoonlijk genderbewustzijn aangepast kan worden.
Als we deze lijn doortrekken, naar analogie met de HoLeBi's die 'gestigmatiseerd' worden door de maatschappij, is het argument voor pedofilie voorbereid; om dit in de ontplooiing van de agenda ook te moeten accepteren als het nieuwe normaal. De kinderen die gebruikt worden door volwassen worden getraumatiseerd omdat het de samenleving is die het schuldbesef bij de kinderen induceert. Het leitmotiv: als we als samenleving de Intergenerationele Liefde kunnen omarmen, zullen deze kinderen automatisch verlost zijn van het trauma.
Moobius/Jodorowsky - John Difool
pride (n.) late Old English pryto, Kentish prede, Mercian pride "pride, haughtiness, pomp," from prud (see proud). There is debate whether Scandinavian cognates (Old Norse pryði, Old Swedish prydhe , Danish pryd, etc.) are borrowed from Old French (from Germanic) or from Old English. Meaning "that which makes a person or people most proud" is from c. 1300. First applied to groups of lions late 15c., but not commonly so used until c. 1930. Paired with prejudice from 1610s.
Let one who seeks don't stop until that person finds.
Upon finding, that person will be disturbed.
In being disturbed, one will be astounded;
and will reign over the entirety! Gospel of Thomas
find (v.) Old English findan "come upon, meet with; discover; obtain by search or study" (class III strong verb; past tense fand, past participle funden), from Proto-Germanic *finthan "to come upon, discover" (cognates: Old Saxon findan, Old Frisian finda, Old Norse finna, Middle Dutch vinden, Old High German findan, German finden, Gothic finþan), originally "to come upon." The Germanic word is from PIE root *pent- "to tread, go" (cognates: Old High German fendeo "pedestrian;" Sanskrit panthah "path, way;" Avestan panta "way;" Greek pontos "open sea," patein "to tread, walk;" Latin pons (genitive pontis) "bridge;" Old Church Slavonic poti "path," peta "heel;" Russian put' "path, way").
find (n.) "person or thing discovered, discovery of something valuable," 1825, from find (v.).
Vadem, zn. Het woord vadem gaat terug op de spanwijdte van een persoon met zijwaarts gestrekte armen.
fathom (v.) Old English fæðmian "to embrace, surround, envelop," from a Proto-Germanic verb derived from the source of fathom (n.); cognates: Old High German fademon, Old Norse faþma. The meaning "take soundings" is from c. 1600; its figurative sense of "get to the bottom of, penetrate with the mind, understand" is from 1620s. Related: Fathomed; fathoming.
plummet (n.) late 14c., "ball of lead, plumb of a bob-line," from Old French plomet "graphite, lead; plummet, sounding lead," diminutive of plom "sounding lead" (see plumb (n.)). plummet (v.) 1620s, "to fathom, take soundings," from plummet (n.). Meaning "to fall rapidly" first recorded 1933, perhaps originally among aviators. Related: Plummeted; plummeting plumb (n.) "lead hung on a string to show the vertical line," early 14c., from Old French *plombe, plomee "sounding lead," and directly from Late Latin *plumba, originally plural of Latin plumbum "lead (the metal), lead ball; pipe; pencil," a word of unknown origin, related to Greek molybdos "lead" (dialectal bolimos) and perhaps from an extinct Mediterranean language, perhaps Iberian.
प , पा
Pa,
twenty-first consonant of the Nágari alphabet, corresponding to the letter P. Keeping, Guarding, Protecting Air, wind; Prince, a ruler; Leaf; Drinking, (pā to nourish)
Onl. kraft ‘vermogen, sterkte’ in an crefte thinro ‘door uw macht’ [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. cracht ‘id.’ [1236; VMNW]. Ontwikkeld uit Proto-Germaans *krafti- met dezelfde klankovergang als in → achter. Os. kraft; ohd. kraft (nhd. Kraft); ofri. kreft (nfri. krêft); oe. cræft (ne. craft ‘vaardigheid’); on. kraptr (nzw. kraft); < pgm. *krafti- ‘kracht; kennis’ naast *kraftu-. Mogelijk verwant met: nijsl. kræfr ‘sterk’ en met de werkwoorden: oe. crafian ‘eisen, verlangen’ (ne. crave); on. krefja ‘eisen’ (nzw. kräva). De verdere herkomst is onbekend.
vermogen znw. o. Als znw. o. = “het in staat zijn, kracht, macht” komen al mnl. vermōghen (ȫ), mhd. vermügen (nhd. vermögen), mnd. vormogen voor: oorspr. de infin. van ’t ww. vermogen, een samenst. van mogen.
mogen Os. mugan (mnd. mögen, mügen); ohd. magan, mugan (nhd. mögen); ofri. *muga (nfri. meie); oe. magan, presens meg (ne. may); on. mega (nzw. må); got. magan; alle met diverse betekenissen. Met zekerheid verwant is alleen Oudkerkslavisch mošti (1e pers. ev. mogǫ) ‘kunnen’ (Russisch moč'); en wrsch. ook: Grieks mákhesthai ‘strijden’ (met onverklaarde -á-); Litouws magė́ti ‘bevallen’, mė́gti ‘houden van’ (vergelijk voor de betekenisontwikkeling (graag) mogen ‘houden van’), Lets mêgt ‘kunnen’; < pie. *mogh- (IEW 695, LIV 422). De oorspr. betekenis van dit werkwoord is ‘in staat zijn, kunnen’
force (n.) c. 1300, "physical strength," from Old French force "force, strength; courage, fortitude; violence, power, compulsion" (12c.), from Vulgar Latin *fortia (source also of Old Spanish forzo, Spanish fuerza, Italian forza), noun use of neuter plural of Latin fortis "strong, mighty; firm, steadfast; brave, bold" (see fort).
verrichten ww., mnl. verrechten, verrichten ‘recht maken; verbeteren, vergoeden: tot stand brengen’, mnd. vorrichten, mhd. verrihten ‘in orde brengen; betalen; onderwijzen’. — Zie: rechten en richten.
ruimte zn.
‘plaats om zich te bewegen; lege deel van het heelal’
Mnl. op mijn ruumt ‘in volle vrijheid’ [1450-1500; MNW ruum], hoor oude rwmpte ende wiette ‘haar oude breedte en wijdte’ [1460-86; MNW]; vnnl. grote plaetse ende ruymte behoufvende ‘die veel plaats en ruimte nodig hebben’ [1564; WNT], ruimt ‘overvloed’ [1626; WNT], in de ruimte ‘in het luchtruim, het heelal’ [1646; WNT], wat meerder ruymte van tijdt ‘wat meer tijd’ [1657; WNT], in de ruymte ‘in het open veld’ [1688; WNT]; nnl. eer het schip in de ruymte quam ‘voordat het schip op open zee kwam’ [1727; WNT], ruimte ‘onbekrompenheid’ [1873-83; WNT].
Afleiding van het bn. → ruim 2 met hetzelfde achtervoegsel als in → diepte.
Mnd. rūmte ‘id.’. Ontleend aan het mnl. of het mnd. is nhd. Räumte ‘scheepslading, open zee’ [18e eeuw; Kluge].
scope (n.1) "extent," 1530s, "room to act," from Italian scopo "aim, purpose, object, thing aimed at, mark, target," from Latin scopus, from Greek skopos "aim, target, object of attention; watcher, one who watches" from metathesized form of PIE *spek-yo-, from root *spek- "to observe" (cognates: Sanskrit spasati "sees;" Avestan spasyeiti "spies;" Greek skopein "behold, look, consider," skeptesthai "to look at;" Latin specere "to look at;" Old High German spehhon "to spy," German spähen "to spy"). Sense of "distance the mind can reach, extent of view" first recorded c. 1600.
aim (v.) early 14c., "to estimate, calculate," also "to intend," from Old French aesmer "value, rate; count, estimate," from Latin aestimare "appraise" (see estimation); current meaning apparently developed from "esteem," to "calculate," to "calculate with a view to action" (c. 1400)
claim (v.) c. 1300, "to call, call out; to ask or demand by virtue of right or authority," from accented stem of Old French clamer "to call, name, describe; claim; complain; declare," from Latin clamare "to cry out, shout, proclaim," from PIE *kele- (2) "to shout," imitative (compare Sanskrit usakala "cock," literally "dawn-calling;" Latin calare "to announce solemnly, call out;" Middle Irish cailech "cock;" Greek kalein "to call," kelados "noise," kledon "report, fame;" Old High German halan "to call;" Old English hlowan "to low, make a noise like a cow;" Lithuanian kalba "language"). Related: Claimed; claiming.
Meaning "to maintain as true" is from 1864; specific sense "to make a claim" (on an insurance company) is from 1897. Claim properly should not stray too far from its true meaning of "to demand recognition of a right."
reclaim (v.) early 14c., "call back a hawk to the glove," from Old French reclamer "to call upon, invoke; claim; seduce; to call back a hawk" (12c.) and directly from Latin reclamare "cry out against, contradict, protest, appeal," from re- "opposite, against" (see re-) + clamare "cry out" (see claim (v.)).
purpose (n.) c. 1300, "intention, aim, goal," from Anglo-French purpos, Old French porpos "aim, intention" (12c.), from porposer "to put forth," from por- "forth" (from Latin pro- "forth;" see pur-) + Old French poser "to put, place" (see pose (v.1)). On purpose "by design" is attested from 1580s; earlier of purpose (early 15c.).
will (n.) Old English will, willa "mind, determination, purpose; desire, wish, request; joy, delight," from Proto-Germanic *wiljon- (cognates: Old Saxon willio, Old Norse vili, Old Frisian willa, Dutch wil, Old High German willio, German Wille, Gothic wilja "will"), related to *willan "to wish"
The Germanic words are from PIE root *wel- (2) "to wish, will" (cognates: Sanskrit vrnoti "chooses, prefers," varyah "to be chosen, eligible, excellent," varanam "choosing;" Avestan verenav- "to wish, will, choose;" Greek elpis "hope;" Latin volo, velle "to wish, will, desire;" Old Church Slavonic voljo, voliti "to will," veljo, veleti "to command;" Lithuanian velyti "to wish, favor," pa-velmi "I will," viliuos "I hope;" Welsh gwell "better").
create (v.) late 14c., from Latin creatus, past participle of creare "to make, bring forth, produce, beget," related to crescere "arise, grow"
creatief bn. ‘vindingrijk, scheppend, productief’. Nnl. ‘met betrekking tot scheppend vermogen of scheppende activiteit’
existence (n.) late 14c., "reality," from Old French existence, from Medieval Latin existentia/exsistentia, from existentem/exsistentem (nominative existens/exsistens) "existent," present participle of Latin existere/exsistere "stand forth, come out, emerge; appear, be visible, come to light; arise, be produced; turn into," and, as a secondary meaning, "exist, be;" from ex- "forth" (see ex-) + sistere "cause to stand" (see assist).
leven
ww. ‘bestaan, niet dood zijn’;
zn. ‘het bestaan, de levenswandel’
policy (n.1) "way of management," late 14c., policie, "study or practice of government; good government;" from Old French policie (14c.) "political organization, civil administration," from Late Latin politia "the state, civil administration," from Greek politeia "state, administration, government, citizenship," from polites "citizen," from polis "city, state" (see polis). Meaning "plan of action, way of management" first recorded c. 1400.
ăgo , ēgi, actum, 3, v. a. (axim = egerim, Pac. ap. Non. 505, 22; Paul. ex Fest. s. v. axitiosi, p. 3 Müll.;
I.“axit = egerit,” Paul. Diac. 3, 3; “AGIER = agi,” Cic. Off. 3, 15; “agentūm = agentium,” Vulc. Gall. Av. Cass. 4, 6) [cf. ἄγω; Sanscr. aǵ, aghāmi = to go, to drive; agmas = way, train = ὄγμος; agis = race, contest = ἀγών; perh. also Germ. jagen, to drive, to hunt], to put in motion, to move (syn.: agitare, pellere, urgere).
I. Lit.
A. Of cattle and other animals, to lead, drive.
B. Of men, to drive, lead, conduct, impel.
C. To drive or carry off (animals or men), to steal, rob, plunder (usually abigere)
D. To chase, pursue, press animals or men, to drive about or onwards in flight (for the usual agitare) E. Of inanimate or abstract objects, to move, impel, push forwards, advance, carry to or toward any point
F. To stir up, to throw out, excite, cause, bring forth (mostly poet.)
G. Of plants, to put forth or out, to shoot, extend
II.Trop.
A. Spec., to guide, govern
B. In gen., to move, impel, excite, urge to a thing, to prompt or induce to
C. To drive, stir up, excite, agitate, rouse vehemently
D. To drive at something, to pursue a course of action, i. e. to make something an object of action; either in the most general sense, like the Engl. do and the Gr. πράττειν, for every kind of mental or physical employment; or, in a more restricted sense, to exhibit in external action, to act or perform, to deliver or pronounce, etc., so that after the act is completed nothing remains permanent, e. g. a speech, dance, play, etc.
AGENS Woordsoort: znw.(o.)
Modern lemma: agens
znw. onz., mv. agentia en agentiën. Het lat. teg. deelw. agens als znw. gebruikt.
↪1. In het alg. Werkende oorzaak, kracht die iets veroorzaakt.
AGENT Woordsoort: znw.(m.)
Modern lemma: agent
(klemt. op -gent), znw. m., mv. agenten; verkl. agentje, mv. -jes. Van fr. agent (LITTRÉ 1, 77), ook in andere Romaansche talen voorkomende, als sp. en it. agente, ontleend aan lat. agens, tegenw. deelw. van agere, handelen.
+↪I. In 't algemeen. Een min of meer zelfstandig lasthebber en vertegenwoordiger van een of meer personen, of van eene vereeniging, van een lichaam; een zaakgelastigde. Ook vergezeld van eene bepaling met het voorz. van, ter aanwijzing van de personen of van het lichaam, voor welke hij als lasthebber optreedt, of met het voorz. voor, ter aanwijzing van de personen te wier behoeve hij handelt.
stimuleren ww. ‘aansporen, prikkelen’
Vnnl. ‘prikkelen, opwekken, aanzetten tot een bepaalde handeling’ in stimuleren, nopen, steeken oft driuen zeer [1553; Van den Werve]; nnl. ook het zn. (mv.) stimulantia ‘stimulerende middelen’ in stimulantia ... prikkelende middelen [1702; WNT prikkelen I], ‘in lichamelijke zin opwekken, prikkelen tot een grotere activiteit’ zoals in het stimuleert de alkaliachtigheid van het speeksel om de mondzuren ... te neutraliseren [1922; Het Centrum].
Ontleend aan Frans stimuler ‘prikkelen, aansporen’ [1355; Rey], ontleend aan Latijn stimulāre ‘id.’, van oorsprong ‘een dier opdrijven met een gepunte stok’, afgeleid van stimulus ‘prikkel, drijfveer’, eerder al ‘prikstok, prikkel om ploegossen aan te drijven of slaven te tuchtigen’, waarvan de verdere herkomst onzeker is. De vorm stimulantia is ontleend aan Latijn stimulantia, het onzijdige meervoud van het teg.deelw. van stimulāre.
austērus , a, um, adj. (auster, Scrib. Comp. 188;
I.sup. austerrimus, Messala, Corv. Progen. Aug. 5), = αὐστηρός.
I. A.. Lit, of taste, harsh, sour, tart
B. Transf. *
1. Of smell, pungent
2. Of color, deep, dark
II. Trop.
A. Severe, rigid, strict, stern, auster
B. As the opp. of kind, pleasant, severe, gloomy, sad, troublesome, hard, irksome
austerity (n.) mid-14c., "sternness, harshness," from Old French austerite "harshness, cruelty" (14c.) and directly from Late Latin austeritatem (nominative austeritas), from austerus (see austere). Of severe self-discipline, from 1580s; hence "severe simplicity" (1875);
applied during World War II to national policies limiting non-essentials
bij 2 zn. ‘insect (honingbij: Apis mellifera)’
Onl. in de plaatsnaam Bingart ‘Bingerden (Gelderland)’ [970; Künzel]; mnl. bie ‘honingbij’ [1240; Bern.]; vnnl. bij ‘id.’ [1574; Kil.].
Os. bī- (mnd. be, bie); ohd. bīa [10e eeuw] (mhd. bie; Opperduits Beie); nfri. bij; oe. bēo, eerder bio-wyrt ‘balsemwormkruid (Tanacetum balsamita)’ [ca. 700] en bēowulf ‘beer’, letterlijk ‘bijenwolf’ (ne. bee); on. bý (nzw. bi). Daarnaast staan vormen met -n-uitbreiding: os. bina, bina-wīso ‘bijenkoningin’, bini (mnd. ben(e), bine); ohd. bini [8e eeuw], bīna [10e eeuw] (nhd. Biene); < pgm. *bi(j)ō- ‘bij’.
Buiten het Germaans, met -t-uitbreiding: Litouws bìtė; Welsh byd-af ‘bijennest’; met -k-uitbreiding: Oudkerkslavisch bĭčela (Russisch pčela, Tsjechisch včela); met afwijkend vocalisme: Oudiers bech (als Keltisch *beko- kan worden aangenomen). De aanname van een wortel pie. *bh(e)i- ‘bij’ (IEW 116) is twijfelachtig. Gezien de verspreiding en het betekenisveld moet gedacht worden aan een substraatwoord, waarvan de vele verschillende vormen dan als aanpassingen aan de diverse talen beschouwd kunnen worden.
Mnl. -ie- van bie wordt klankwettig geen -ij-. Slechts in enkele woorden, waar de -ie in de auslaut stond, viel deze klinker samen met de -ī- en werd dan gediftongeerd, zie Schönfeld 1970, par. 76, opm. 1.
imker zn. ‘bijenhouder’
Mnl. in de samenstelling im(me)care ‘bijenkorf’ [1477; Teuth.]; nnl. ijmker ‘bijenhouder’ [1809; Wdb. ND], immeker ‘id.’ [1832; Bomhoff NE], imker ‘bijenhouder’ [1886; WNT], ijmker ‘id.’ [1896; WNT]. Een West-Germaans woord dat nu alleen nog in het Nederlands bestaat en waarvan de herkomst onduidelijk is. Wat zeker is, is dat de eerste lettergreep teruggaat op mnl. imme (van byhen) ‘(bijen)zwerm’ [1477; Teuth.], ijme- ‘bijen-’ [1488; MNW immecorf], vnnl. immen ‘bijen’ [1567; MNW], een vooral in de noordoostelijke dialecten voorkomend woord, waarvan de oudste betekenis ‘bijenzwerm’ lijkt te zijn, waaruit bij overdracht de betekenis ‘bij’ is ontstaan. Het tweede lid zou ontstaan kunnen zijn uit mnl. caer ‘korf, bijenkorf’, het huidige → kaar ‘korf’, met afzwakking van onbeklemtoond -caer in de samenstelling tot -ker. Voor de verdere ontwikkeling van het woord zijn er dan twee mogelijkheden: a) de verzwakte eindklank -er werd opgevat als uitgang die een handelend persoon aangeeft, zie → -aar, waardoor betekenisverschuiving optrad; b) om een handelend persoon aan te geven werd juist een uitgang -er toegevoegd, wat een in het Nederlands verboden opeenvolging /rər/ zou opleveren in*imcarer of *imcerer, zodat de laatste -r afviel. Verklaring b lijkt onwaarschijnlijker, omdat het Nederlands normaal gesproken /rər/ opheft door een d in te voegen zoals in → eerder, waardoor *imkaarder zou ontstaan.
Een alternatieve verklaring voor imker (WNT) gaat niet uit van een samenstellend tweede lid caer, maar direct van imme + -er, met tussenvoeging van een -k- ter welluidendheid en naar analogie van de eveneens noordoostelijke woorden bijker ‘iemker’, kooiker ‘persoon die een eendenkooi houdt’, touwker ‘vogelvanger met netten en strikken’. Zo'n klanktussenvoeging lijkt tamelijk arbitrair en de analogie verliep misschien andersom; vóór deze etymologie pleit echter het Groningse werkwoord iemkn, iemkjen ‘bijen houden’, waarvan iemker ‘imker’ een regelmatige afleiding kan zijn.
Naast mnl. imme alleen mnd. imme ‘bijenzwerm’; ohd. imbi ‘bijenzwerm’ (mhd. imbe, impe, imme ‘bijenzwerm, bijenvolk, bij’; nhd. Imme ‘bij’); oe. imbe ‘bijenzwerm’; op grond hiervan lijkt ‘(bijen)zwerm’ de oudste betekenis te zijn. Naast mnl. immecare os. bīkar, mnd. immenkar, mhd. bīnenkar ‘bijenkorf’. In het Duits en Engels verdrongen door de onder → bij 2 genoemde woorden en samenstellingen daarmee.
Onzeker is de verbinding van imme met Oudiers imbed, Oudwelsh immet ‘menigte’, onwaarschijnlijk die met Grieks empís ‘steekmug’.
Deze woorden zijn in het Nederlands pas laat geattesteerd, wat conclusies over herkomst en ontwikkeling problematisch maakt. Voor bijker bestaat echter indirect bewijs van hogere ouderdom in middeleeuws Latijn bigrius ‘imker’ [1155-73; TLF], Frans (in de 12e-14e eeuw vooral Normandisch) bigre [1257; TLF], Oudengels beōcere ‘id.’, waarnaast volksetymologisch ook beōceorl, letterlijk ‘bijenkerel’. Welk van deze woorden oorspronkelijk is of is ontleend, is echter niet duidelijk. Het Oudengelse woord kan oorspronkelijk zijn, net als Oudsaksisch bīkar.
korf m., Mnl. en Os. corf + Ohd. korb (Mhd. korp, Nhd. korb), On. korf (Zw. korg, De. kurv): niet ontleend aan Lat. corbis, maar echt Germ. , als blijkt uit zijn verhouding tot kribbe, waarvoor vergel. bord, berd (Hgd. brett).
koffer. Of fr. coffre rechtstreeks uit lat. cophinus, gr. kóphinos is ontwikkeld, is niet zeker. Misschien behoort het met gr. kóphinos tot een groep van niet-idg. zwerfwoorden met onderling gelijkend consonantisme die in verschillende talen om de Middell. Zee voorkomen en op een grondwoord wijzen met een bet. als ‘gevlochten vaatwerk’. Zie over deze woorden Marcel Cohen BSL. 27, 1, 81 vlgg., waar ook de onder karaf, kof, kop, korf, kuip genoemde lat. of rom. woorden ter sprake komen. Discussie en verdere bijzonderheden (b.v. over mogelijke herkomst van het grondwoord uit het Polynesisch: Cohen BSL. 28, 2, 48 vlgg.) liggen buiten het bestek van een nederl. etymologicon.
bee (n.)stinging insect, Old English beo"bee," from Proto-Germanic *bion (cognates: Old Norse by, Old High German bia, Middle Dutch bie), possibly from PIE root *bhi- "quiver." Used metaphorically for "busy worker" since 1530s.
beehive (n.) early 14c., from bee + hive (n.). As the name of a hairstyle, attested from 1960 (the style itself said to be popular from 1958). As the name of a star cluster in the constellation Cancer, from 1840 (see Praesepe).
hive (n.) Old English hyf "beehive," from Proto-Germanic *hufiz (cognates: Old Norse hufr "hull of a ship"), from PIE *keup- "round container, bowl" (cognates: Sanskrit kupah "hollow, pit, cave," Greek kypellon "cup," Latin cupa "tub, cask, vat"). Figurative sense of "swarming, busy place" is from 1630s. As a verb, of bees, etc., "to form themselves into a hive," c. 1400; "to put bees in a hive," mid-15c.
beef (n.) c. 1300, from Old French buef "ox; beef; ox hide" (11c., Modern French boeuf), from Latin bovem (nominative bos, genitive bovis) "ox, cow," from PIE root *gwou- "cow, ox, bull" (see cow (n.)). Original plural was beeves.
Beelzebub Old English Belzebub, Philistine god worshipped at Ekron (2 Kings i:2), from Latin, used in Vulgate for New Testament Greek beelzeboub, from Hebrew ba'al-z'bub "lord of the flies," from ba'al "lord" (see Baal) + z'bhubh "fly." By later Christian writers often taken as another name for "Satan," though Milton made him one of the fallen angels. Baal being originally a title, it was applied by the Hebrews to neighboring divinities based on their attributes; other examples include Baal-berith "the covenant lord," god of the Shechemites; Baal-peor "lord of the opening," a god of Moab and Midian.
Beelzebub
Also 'lord of the flies' (wiki) The Septuagint renders the name as Baalzebub (βααλζεβούβ) and as Baal muian (βααλ μυιαν, "Baal of flies"), but Symmachus the Ebionite may have reflected a tradition of its offensive ancient name when he rendered it as Beelzeboul
beer (n.) Old English beor "strong drink, beer, mead," a word of much-disputed and ambiguous origin, cognate with Old Frisian biar, Middle Dutch and Dutch bier, Old High German bior, German Bier.
honeycomb (n.) Old English hunigcamb; see honey (n.) + comb (n). Probably the image is from wool combing. Transferred use, of structures of similar appearance, from 1520s. As a verb, from 1620s (implied in honeycombed).
RAat zn. ‘wasbouwsel in een bijenkorf’
Onl. rāta ‘waskoek’ in suottera over honog in rata ‘zoeter dan honing en honingraat’ [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. rate ‘id.’ in si maken was ende oec raten ‘ze (de bijen) maken was en ook raten’ [1287; VMNW]; vnnl. raet.
Ohd. rāza v. (nhd. gewest. Roße), mhd. rāz o. (nhd. gewest. Roß); < pgm. *hrētō-, *hrēta-. Daarnaast staan, met onverklaard vocalisme, de weinig frequente nevenvormen mnl. rete ‘raat’ [1339; MNW] en rote [ca. 1425; MNW]. De *h wordt gereconstrueerd op grond van vulgair Latijn frata mellis ‘honingraat’ in de Reichenauer glossen, geschreven in Noord-Frankrijk in de 8e eeuw. Hierin is frata een Frankisch leenwoord. Later ontstond daaruit Oudfrans ree ‘honingraat’ [ca. 1130; TLF], waarvan uiteindelijk Nieuwfrans rayon ‘raat’ is afgeleid.
Mogelijk hetzelfde woord als mhd. rāze ‘brandstapel’, waarbij men van een gemeenschappelijke betekenis ‘vlechtwerk’ zou kunnen uitgaan. Verwant is dan wellicht Kerkslavisch krada ‘brandstapel’, hoewel dat qua vorm niet goed te verantwoorden is, aangezien dat via Proto-Slavisch *korda- moet teruggaan op pie. *kord- en Proto-Germaans *hrēt- op pie. *kreh2d-. Verband met → hor bij een wortel pie. *k(e)rt- ‘vlechten’ (IEW 584) is zeer hypothetisch, hoewel semantisch goed te verdedigen: ook Hoogduits Wabe ‘raat’ is afgeleid van de wortel van → weven.
berd zn. ‘bord, plank, tafel’, in iets te berde brengen ‘met iets voor de dag komen’
Mnl. bert ‘plank’ [1240; Bern.], sijt har cnape heuet ghemaect drie thekene met enen hamere ane enich bert ‘aangezien haar dienaar drie tekens heeft gemaakt met een hamer op een of andere plank’ [1289; CG I, 1347], een scaec bert ‘een schaakbord’ [1340-60; MNW-R], bert ‘bord’ [1351; MNW-P], ook bart, bort; vnnl. berd ‘lat, plank, tafel’ [1599; Kil.], te berde brengen ‘aan de orde stellen (letterlijk: ter tafel brengen)’ [1644; WNT].
Als ablautvorm verwant met → bord. Via metathese uit een in het Nederlands niet geattesteerd *bred.
Bij *bred: os. bred ‘plank, speelbord’ (mnd. bret), to brede komen (uitdrukking) ‘aan de top komen’; ohd. bret ‘plank’ (nhd. Brett); oe. bred; < pgm. *breda- ‘plank’.
Men poneert pie. *bherdh- (IEW 138), maar de verschillende vormen, die alleen in het Germaans voorkomen, en de betekenis (‘houtwerk’) wijzen eerder op een substraatwoord.
comb (n.) Old English camb "comb, crest, honeycomb" (later Anglian comb), from Proto-Germanic *kambaz (cognates: Old Saxon and Old High German camb, German Kamm, Middle Dutch cam, Dutch kam, Old Norse kambr), literally "toothed object," from PIE *gombhos, from root *gembh- "to bite, tooth" (cognates: Greek gomphos "a molar tooth," Sanskrit gambha-s "tooth").
bevenww., mnl. bēven. = (onfr. bivonga v. “tremor”), ohd. bibên (nhd. beben), os. biƀon, ofri. bëvia, ags. beofian, on. bifa “beven”. Een reduplicatieformatie van den idg. wortel *bhei- “vreezen”, waarvan ook obg. boją, bojati sę “vreezen”, lit. bijótis “id.”, báimė “vrees”, oi. bháyate “hij vreest”. Evenwel moet de oude hypothese, dat het germ. praesens, ohd. bibêm enz. = oi. bibhémi zou zijn, opgegeven worden, aangezien bibhémi een jong praesens is naast ouder bháye; wsch. is ʼt een perfectum met praesens-bet., dat later ook praesens-flexie heeft aangenomen; vgl. ook av. bayente “zij maken bang”: biwivå̂ “bevreesd”.
bibberen ww., bijvormen (oudnnl.en dial.) bibbelen, bubbelen, eerst nnl. Een frequentatief-formatie bij beven, evenals nhd. bebern, noordfri. bevern, on. bifra. Vgl. dribbelen, kibbelen, stribbelen.
sidderen ww. ‘trillen’
Mnl. tzitteren ‘hevig trillen’ in beven, tzitteren, schuveren [1477; Teuth.]; vnnl. tseteren [1573; Thes.], sitteren, tsitteren, tseteren, ceteren [1599; Kil.], tsidderen in Het hart des Minnaers brandt en tsiddert al alleens [1611; WNT verwonderen I], sidderen in Men siddert slagh op slagh, En elcke waterbergh hun dreyght den jonghsten dagh [1623; WNT water].
Ontleend aan Hoogduits zittern ‘hevig trillen’ [13e eeuw; Kluge], ontwikkeld uit Oudhoogduits zittarōn, wrsch. een klankexpressief woord, vergelijkbaar met → bibberen.
Hierbij: mnd. setteren, sēteren; on. titra ‘beven’ (nzw. (vero.) tittra); nde./nno. sitre is net als nl. sidderen aan het hd. ontleend; < pgm. *titarōn-.
♦ sidderaal zn. ‘vis (Gymnotus electricus)’. Nnl. sidderaal ‘beefaal’ [1812; Weiland, Spelling]. Samenstelling van sidderen en → aal 1. Oudere benamingen zijn siddervisch en beef-aal [beide 1764; Houttuyn].
quiver (n.) "case for holding arrows," early 14c., from Anglo-French quiveir, Old French quivre, cuivre, probably of Germanic origin, from Proto-Germanic *kukur "container" (cognates: Old High German kohhari, German Köcher, Old Saxon kokar, Old Frisian koker, Old English cocur "quiver"); "said to be from the language of the Huns" [Barnhart]. Related: Quiverful.
quiver (v.) "to tremble," late 15c., perhaps imitative, or possibly an alteration of quaveren (see quaver), or from Old English cwifer- (in cwiferlice "zealously"), which is perhaps related to cwic "alive" (see quick). Related: Quivered; quivering. As a noun in this sense from 1715, from the verb.
The bee, found in Ancient Near East and Aegean cultures, was believed to be the sacred insect that bridged the natural world to the underworld.
Motifs of a bee god, Ah-Muzen-Cab, are seen in Maya civilization.
In ancient Egypt, the bee was an insignia of kingship associated particularly with Lower Egypt, where there may even have been a Bee King in pre-dynastic times.[23] After the unification of Upper and Lower Egypt, this symbol was incorporated in the title usually preceding the throne name of pharaoh and expressing the unity of the two realms, He of the Sedge and of the Bee.
Honey bees, signifying immortality and resurrection, were royal emblems of the Merovingians, revived by Napoleon.[24] The bee is also the heraldic emblem of the Barberini. In heraldry, the bee symbolizes diligence and indefatigable effort. Someone is said to be busy as a bee when he or she works tirelessly and regardless of schedules or breaks.
A community of honey bees has often been employed by political theorists as a model of human society. This metaphor occurs in Aristotle and Plato; in Virgil[25] and Seneca; in Erasmus and Shakespeare and in Bernard Mandeville's Fable of the Bees, or Private Vices made Public Benefits,[26] which influenced Montesquieu and Marx. Tolstoy also compares human society to a community of bees in War and Peace.
Social Behavior
Behaviorism
Socialism
Behave
Bee+Hive
perception (n.) late 14c., "receiving, collection," from Latin perceptionem (nominative perceptio) "perception, apprehension, a taking,"
Praesepe (n.) loose ("open") star cluster (M44) in Cancer, from Latin praesaepe the Roman name for the grouping, literally "enclosure, stall, manger, hive," from prae- (see pre-) + saepire "to fence" (see septum).
septum (n.) "partition between the nostrils," 1690s, Modern Latin, from Latin saeptum "a fence, enclosure, partition," from neuter past participle of saepire "to hedge in," from saepes "hedge, fence." Related: Septal.
sept (n.) 1540s, "enclosed area," from Latin septum (see septum). As "division of a nation or tribe," 1510s, "prob. a var. of sect" [OED].
have (v.) Old English habban "to own, possess; be subject to, experience," from Proto-Germanic *haben- (cognates: Old Norse hafa, Old Saxon hebbjan, Old Frisian habba, German haben, Gothic haban "to have"), from PIE *kap- "to grasp" (see capable). Not related to Latin habere, despite similarity in form and sense; the Latin cognate is capere "seize.
Sense of "possess, have at one's disposal" (I have a book) is a shift from older languages, where the thing possessed was made the subject and the possessor took the dative case (as in Latin est mihi liber "I have a book," literally "there is to me a book"). Used as an auxiliary in Old English, too (especially to form present perfect tense); the word has taken on more functions over time; Modern English he had better would have been Old English him (dative) wære betere.
To have to for "must" (1570s) is from sense of "possess as a duty or thing to be done" (Old English). Phrase have a nice day as a salutation after a commercial transaction attested by 1970, American English. Phrase have (noun), will (verb) is from 1954, originally from comedian Bob Hope, in the form Have tux, will travel; Hope described this as typical of vaudevillians' ads in "Variety," indicating a willingness and readiness to perform anywhere.
slave (n.) late 13c., "person who is the chattel or property of another," from Old French esclave (13c.), from Medieval Latin Sclavus "slave" (source also of Italian schiavo, French esclave, Spanish esclavo), originally "Slav" (see Slav); so used in this secondary sense because of the many Slavs sold into slavery by conquering peoples.
This sense development arose in the consequence of the wars waged by Otto the Great and his successors against the Slavs, a great number of whom they took captive and sold into slavery. [Klein]
Meaning "one who has lost the power of resistance to some habit or vice" is from 1550s. Applied to devices from 1904, especially those which are controlled by others (compare slave jib in sailing, similarly of locomotives, flash bulbs, amplifiers). Slave-driver is attested from 1807; extended sense of "cruel or exacting task-master" is by 1854. Slate state in U.S. history is from 1812. Slave-trade is attested from 1734.
Old English Wealh "Briton" also began to be used in the sense of "serf, slave" c.850; and Sanskrit dasa-, which can mean "slave," apparently is connected to dasyu- "pre-Aryan inhabitant of India." Grose's dictionary (1785) has under Negroe "A black-a-moor; figuratively used for a slave," without regard to race. More common Old English words for slave were þeow (related to þeowian "to serve") and þræl (see thrall). The Slavic words for "slave" (Russian rab, Serbo-Croatian rob, Old Church Slavonic rabu) are from Old Slavic *orbu, from the PIE root *orbh- (also source of orphan), the ground sense of which seems to be "thing that changes allegiance" (in the case of the slave, from himself to his master). The Slavic word is also the source of robot.
serve (v.) late 12c., "to render habitual obedience to," also "minister, give aid, give help," from Old French servir "to do duty toward, show devotion to; set table, serve at table; offer, provide with," from Latin servire "be a servant, be in service, be enslaved;" figuratively "be devoted; be governed by; comply with; conform; flatter," originally "be a slave," related to servus "slave," perhaps from Etruscan (compare Etruscan proper names Servi, Serve, Latinized as Servius).
By c. 1200 also as "to be in the service of, perform a service for; attend upon, be personal servant to; be a slave; owe allegiance to; officiate at Mass or other religious rites;" from early 13c. as "set food at table;" mid-14c. as "to wait on (customers)." From late 14c. as "treat (someone or something) in some fashion." To serve (someone) right"to treat as he deserves" is recorded from 1580s
He no schuld neuer wond To seruen him fro fot to hond ["Amis and Amiloun," c. 1330]
Sense of "be useful, be beneficial, be suitable for a purpose or function" is from early 14c.; that of "take the place or meet the needs of, be equal to the task" is from late 14c.; that of "suffice" is from mid-15c. Meaning "render active military service" is from 1510s. Sporting sense, in tennis, badminton, etc., first recorded 1580s. Legal sense "present" (a writ, warrant,etc.), "give legal notice of" is from early 15c.
Busy Bee
Bumble Bee
Bezige Bij
Busy
Business
humble (adj.) mid-13c., from Old French humble, earlier humele, from Latin humilis "lowly, humble," literally "on the ground," from humus "earth." Senses of "not self-asserting" and "of low birth or rank" were both in Middle English Related: Humbly; humbleness.
Bumble "self-important petty official," 1856, from the name of the fussy, pompous, stupid beadle in Dickens' "Oliver Twist."
bumblebee (n.) also bumble-bee, 1520s, replacing Middle English humbul-be (altered by association with Middle English bombeln "to boom, buzz," late 14c.); echoic, from PIE echoic root *kem "to hum."
busy (adj.) Old English bisig "careful, anxious," later "continually employed or occupied," cognate with Old Dutch bezich, Low German besig; no known connection with any other Germanic or Indo-European language. Still pronounced as in Middle English, but for some unclear reason the spelling shifted to -u- in 15c. The notion of "anxiousness" has drained from the word since Middle English. Often in a bad sense in early Modern English, "prying, meddlesome" (preserved in busybody). The word was a euphemism for "sexually active" in 17c. Of telephone lines, 1893. Of display work, "excessively detailed, visually cluttered," 1903.
business (n.) Old English bisignes (Northumbrian) "care, anxiety, occupation," from bisig "careful, anxious, busy, occupied, diligent" (see busy (adj.)) + -ness. Middle English sense of "state of being much occupied or engaged" (mid-14c.) is obsolete, replaced by busyness. Sense of "a person's work, occupation" is first recorded late 14c. (in late Old English bisig (adj.) appears as a noun with the sense "occupation, state of employment"). Meaning "what one is about at the moment" is from 1590s. Sense of "trade, commercial engagements" is first attested 1727. In 17c. it also could mean "sexual intercourse." Modern two-syllable pronunciation is 17c.
-ness word-forming element denoting action, quality, or state, attached to an adjective or past participle to form an abstract noun, from Old English -nes(s), from Proto-Germanic *in-assu- (cognates: Old Saxon -nissi, Middle Dutch -nisse, Dutch -nis, Old High German -nissa, German -nis, Gothic -inassus), from *-in-, noun stem, + *-assu-, abstract noun suffix, probably from the same root as Latin -tudo (see -tude).
beatitude (n.) early 15c., "supreme happiness," from Middle French béatitude (15c.) and directly from Latin beatitudinem (nominative beatitudo) "state of blessedness," from past participle stem of beare "make happy" (see bene-). As "a declaration of blessedness" (usually plural, beatitudes, especially in reference to the Sermon on the Mount) it is attested from 1520s.
imkerzn. ‘bijenhouder’
Mnl. in de samenstelling im(me)care ‘bijenkorf’ [1477; Teuth.]; nnl. ijmker ‘bijenhouder’ [1809; Wdb. ND], immeker ‘id.’ [1832; Bomhoff NE], imker ‘bijenhouder’ [1886; WNT], ijmker ‘id.’ [1896; WNT].
Een West-Germaans woord dat nu alleen nog in het Nederlands bestaat en waarvan de herkomst onduidelijk is. Wat zeker is, is dat de eerste lettergreep teruggaat op mnl. imme (van byhen)
hemelzn. ‘schijnbaar gewelf boven de aarde, firmament’
Onl. himel ‘hemel’ [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. himel [1240; Bern.], later meestal met rekking van i in open lettergreep hemel ‘id.’ [1265-70; CG II, Lut.K].
Os. himil (mnd. hēmel, hemmel, en ook nzw./nde. himmil); ohd. himil (mhd. himel, nhd. Himmel); ofri. himul (nfri. himel, hemel); < pgm. *himul-, *himil-. Daarnaast on. himinn (nijsl. himinn); got. himins; < pgm. *himin-. Verder os. heƀan (mnd. hēven); oe. heofon (ne. heaven);
In the ritual of the APIS BULL, the symbiosis of the bee and the bull, the hive was placed on the bull's head and would be eaten out alive as food for the creation of the beehive.
the one was offered for the many
"The shepherd did his bidding: swarms of bees hive out of the putrid beef: one life snuffed out brought to birth a thousand." Ovid
