Ik wil daer niet verantwoordelyk voor zyn

solidair [door saamhorigheid verbonden] {1822} < frans solidaire [idem], oorspr. als juridische term hoofdelijk verantwoordelijk < latijn (in) solidum [(voor) het geheel], van solidum [geheel], het zelfstandig gebruikt o. van solidus [solide, geheel].

De mensen die solidair willen zijn, gaan een verbintenis aan en niet zomaar een verbintenis, een wettelijk bepaalde verbintenis van hoofdelijke verantwoordelijkheid.

hoofd znw. o., mnl. hôvet, hooft, hoot, onfrank. hōvid, os. hōƀid, ohd. houbit, ofri. hāved, hāfd (owfri. ook hād), oe. hēafoð (ne. head), on. haufið (9de eeuw bij Bragi), got. haubiþ. — Daarnaast staat on. hǫfuð, oe. hafud en hafola, die rechtstreeks zijn te vergelijken met lat. caput ‘hoofd’, oi. kapálam ‘schaal, hersenpan’, kapolas ‘wang’.

verantwoordelijk bn. ‘aansprakelijk’. Vnnl. Dat het niet verandtwoorlijck was, dat men ... den oorlogh soude continueren ‘... niet te rechtvaardigen, onverantwoord ...’ [1697; iWNT]; nnl. verantwoordelyk ‘verantwoording schuldig zijnde; een vergoeding schuldig zijnde’ [1701; iWNT], Ik wil daer niet verantwoordelyk voor zyn [1769; iWNT]. Afleiding van verantwoorden met het achtervoegsel → -lijk. De 17^e-eeuwse betekenis van verantwoordelijk, namelijk ‘gerechtvaardigd’, is in de loop van de tijd verdwenen; hiervoor wordt sinds in ieder geval de 20^e eeuw het verl.deelw. verantwoord gebruikt. Met betrekking tot personen is verantwoordelijk in het algemene taalgebruik vaak synoniem met aansprakelijk, maar in de juridische taal zijn beide gescheiden: een verantwoordelijke persoon is iemand die verplicht is goed voor iets of iemand te zorgen, die rekenschap moet kunnen geven van zijn daden of die van zijn ondergeschikten, die ter verantwoordig geroepen kan worden. Een aansprakelijke (rechts)persoon is degene die kan worden verplicht een schadevergoeding te betalen.

Het hoofd in den schoot leggen

d.w.z. in iets berusten, zich overgeven. Oorspronkelijk zeide men enen (iemand, nl. dengene, door wien men zich overwonnen erkent) dat hovet in den schoot legghen, zooals blijkt uit Profijt. Liedeb. 114, 4: Dies legghe ic nu met rouwe mijn hooft in uwen schoot. Reeds vroeg werd de datief van den persoon, wien men het hoofd in den schoot lei, tot wiens beschikking men zijn hoofd, d.i. zich zelf stelde, weggelaten, zooals blijkt uit Despars I, 303: Eedelinghe die van Brugghe ende van Ghendt leyden thooft in schoot ende deden sconincx begeerte. Zie voor vele andere plaatsen het Mnl. Wdb. III, 693; Ndl. Wdb. VI, 941; VIII, 1417; Anna Bijns, Nieuwe Refr. 59; 93 en 111; Sart. I, 10, 50; Coster, 308 vs. 114; Paffenr. 6; Tuinman I, 4; Halma, 223; enz.; vgl. voor Zuid-Nederland Joos, 103; Schuermans, 192 b: hooken in schoo(t)ken leggen, toegeven, zich onderwerpen; Antw. Idiot. 753: den kop in den schoot leggen; Waasch Idiot. 393 a: het hoofd in den schoot leggen; fri. de kop in 'e skutte lizze.

In de schoot van de regering - Au Sein Du Gouvernment


Impliciet schikken de solidairen zich met de leider, regering, overheden en keuren bijgevolg verdere acties goed.  Waaronder niet alleen de menselijke en financiële gevolgen, maar ook de Oorlogsdaden die in deze 'proxy war' gesteld worden.  Zij erkennen zich in hun onmacht en geven hiermee impliciet hun volmacht om deze oorlog verder te voeren, en dus vrijgeleide voor een verdere escalatie van het conflict.  Tegelijkerheid verbinden ze zich met de vluchters, die haven en goed reeds achterlieten.  De solidairen nemen dezelfde ondergeschikte positie in, schikken zich naar het lot en vluchten mee van het gevaar dat ze door hun vluchtreactie mee bestendigen.  In plaats van stelling in te nemen, geeft men niet thuis.

vluchteling zn. ‘iemand die vlucht’.
vlucht 1 zn. ‘het weggaan van gevaar’
Onl. fluht ‘het vluchten, het in veiligheid brengen’, overdrachtelijk in antfengere min in fluht min an dage arbeithis minis ‘mijn beschermer en mijn toevlucht op de dag van mijn tegenspoed’ [10^e eeuw; W.Ps.]; mnl. vlucht, oostelijk vlogt [1240; Bern.], Die hebben de vlucht ghenomen [1285; VMNW].

Diegene die zeggen solidair te zijn erkennen zich verslagen, overwonnen en overheerst.  

Ze dragen impliciet mee de verantwoordelijkheid en stemmen in met de beslissingen door de 'autoriteiten' genomen, dezelfde autoriteiten die deze oorlog op afstand bestellen.

proxy war - a war instigated by a major power that does not itself participate

A proxy war or proxy warfare is a war that results when opposing powers use third parties as substitutes for fighting each other directly. While powers have sometimes used governments as proxies, violent non-state actors, mercenaries, or other third parties are more often employed. It is hoped that these groups can strike an opponent without leading to full-scale war.

"The Role of Private Military and Security Companies in Modern Warfare" (The Brown Journal of World affairs, 2012-08-11)

"Syria Atrocities: The US Directly Supports the Al Qaeda Terrorists" (Global Research, 2013-12-17)
Middle East Time Bomb (Huffingtonpost, 2014, part 1, part 2)
"Why does the U.S. support Saudi Arabia?" (Global Research, 2015-02-25)

"The Guardian: “bomb Assad and save the refugees”" (offGuardian, 2015-09-04)

cause a Problem - force Reaction - propose (pre-conceived) Solution

They Live, We Sleep: A Dictatorship Disguised as a Democracy

Fragment uit Propaganda, Edward Bernays, 1928 (p.37, p38)

The conscious and intelligent manipulation of the organised habits and opinions of the masses is an important element in democratic society. Those who manipulate this unseen mechanism of society constitute an invisible government which is the true ruling power of our country. We are governed, our minds moulded, our tastes formed, our ideas suggested, largely by men we have never heard of

Whatever attitude one chooses toward this condition, it remains a fact that in almost every act of our daily lives, whether in the sphere of politics or business, in our social conduct or our ethical thinking, we are dominated by a relatively small number of persons – a trifling fraction of our hundred and twenty million – who understand the mental processes and social patterns of the masses. It is they who pull the wires which control the public mind, who harness old social forces and contrive new ways to bind and guide the world.

---

"EU should 'undermine national homogeneity' says UN migration chief"
(BBC News 2012-06-21)
"The EU’s bid to crush 'national egoism’ is tearing it apart"
(Telegraph 2015-06-11)

'Eurolanden moeten meer soevereiniteit inleveren'
(deVolkskrant 2015-06-22)

"Geen opvang? Dan volgt straf van EU" [nvdr.ondertitel Soevereiniteit opgeven]
(DeMorgen 2015-09-10)

Deculturization by design

---

W 2 EU

Het reisbureau voor de vluchters (onderdeel van bordermonitoring en in samenwerking met IRRI, erkende 'non'-gouvernementele (lobby-)organisaties)

Op deze website vinden de vluchters advies, informatie en folders.  Van bij aanvang van hun reis tot in het land van aankomst en hoe men het systeem daar ten volle kan benutten, afhankelijk van hun huidige persoonlijke toestand vanwaar ze vluchten.  De website bevat naast reisadvies onderweg ook de adressen en telefoonnummers van de te contacteren instellingen per land van aankomst; tot en met hoe men verplichte uitwijzing (deportation) kan uitstellen en saboteren.  Men krijgt raad en daad van bij het begin hoe de vluchter het systeem van het land van bestemming ten volle kan gebruiken en misbruiken.  Men kan ook beroep doen op juridisch advies met doorverwijzing naar gespecialiseerde advocaten.

Van de website W2EU.info:

"We welcome all travellers on their difficult trip and wish all of them a good journey - because freedom of movement is everybody's right!"

"As they say: We came to stay!
Their stories are directly linked to w2eu.info, which was created to support the journey of those leaving traces on european soil by giving information and useful contacts. w2eu.info is growing in direct contact with their ideas, questions and practical experiences."

---

Schicksal - Fatum - Noodlot (Schikgodinnen)


Lot of noodlot is een term die gebruikt wordt om de gedachte uit te drukken dat er een noodzakelijk en onveranderlijk verloop in het leven van een mens plaatsvindt, waarbij de persoon in kwestie niet bij machte is zelf invloed op deze gang van zaken uit te oefenen. In een verwante betekenis denoteert de term een specifieke stand van zaken die in de reeks der gebeurtenissen (noodzakelijkerwijs) geactualiseerd wordt. Als zodanig past de term binnen een deterministische wereldbeschouwing.

Keeper of the Bees

"Out of the eater came something to eat, 
out of the strong came something sweet"
Judges 14:14
 

 References:

http://www3.telus.net/conrad/beestars.htm

http://andrewgough.co.uk/articles_bee1/

http://www3.telus.net/conrad/war-bees.htm

bij 2 zn. ‘insect (honingbij: Apis mellifera)’
Onl. in de plaatsnaam Bingart ‘Bingerden (Gelderland)’ [970; Künzel]; mnl. bie ‘honingbij’ [1240; Bern.]; vnnl. bij ‘id.’ [1574; Kil.].
Os. bī- (mnd. be, bie); ohd. bīa [10^e eeuw] (mhd. bie; Opperduits Beie); nfri. bij; oe. bēo, eerder bio-wyrt ‘balsemwormkruid (Tanacetum balsamita)’ [ca. 700] en bēowulf ‘beer’, letterlijk ‘bijenwolf’ (ne. bee); on. bý (nzw. bi). Daarnaast staan vormen met -n-uitbreiding: os. bina, bina-wīso ‘bijenkoningin’, bini (mnd. ben(e), bine); ohd. bini [8^e eeuw], bīna [10^e eeuw] (nhd. Biene); < pgm. *bi(j)ō- ‘bij’.
Buiten het Germaans, met -t-uitbreiding: Litouws bìtė; Welsh byd-af ‘bijennest’; met -k-uitbreiding: Oudkerkslavisch bĭčela (Russisch pčela, Tsjechisch včela); met afwijkend vocalisme: Oudiers bech (als Keltisch *beko- kan worden aangenomen). De aanname van een wortel pie. *b^h(e)i- ‘bij’ (IEW 116) is twijfelachtig. Gezien de verspreiding en het betekenisveld moet gedacht worden aan een substraatwoord, waarvan de vele verschillende vormen dan als aanpassingen aan de diverse talen beschouwd kunnen worden.
Mnl. -ie- van bie wordt klankwettig geen -ij-. Slechts in enkele woorden, waar de -ie in de auslaut stond, viel deze klinker samen met de -ī- en werd dan gediftongeerd, zie Schönfeld 1970, par. 76, opm. 1.

imker zn. ‘bijenhouder’
Mnl. in de samenstelling im(me)care ‘bijenkorf’ [1477; Teuth.]; nnl. ijmker ‘bijenhouder’ [1809; Wdb. ND], immeker ‘id.’ [1832; Bomhoff NE], imker ‘bijenhouder’ [1886; WNT], ijmker ‘id.’ [1896; WNT].
Een West-Germaans woord dat nu alleen nog in het Nederlands bestaat en waarvan de herkomst onduidelijk is. Wat zeker is, is dat de eerste lettergreep teruggaat op mnl. imme (van byhen) ‘(bijen)zwerm’ [1477; Teuth.], ijme- ‘bijen-’ [1488; MNW immecorf], vnnl. immen ‘bijen’ [1567; MNW], een vooral in de noordoostelijke dialecten voorkomend woord, waarvan de oudste betekenis ‘bijenzwerm’ lijkt te zijn, waaruit bij overdracht de betekenis ‘bij’ is ontstaan. Het tweede lid zou ontstaan kunnen zijn uit mnl. caer ‘korf, bijenkorf’, het huidige → kaar ‘korf’, met afzwakking van onbeklemtoond -caer in de samenstelling tot -ker. Voor de verdere ontwikkeling van het woord zijn er dan twee mogelijkheden: a) de verzwakte eindklank -er werd opgevat als uitgang die een handelend persoon aangeeft, zie → -aar, waardoor betekenisverschuiving optrad; b) om een handelend persoon aan te geven werd juist een uitgang -er toegevoegd, wat een in het Nederlands verboden opeenvolging /rər/ zou opleveren in*imcarer of *imcerer, zodat de laatste -r afviel. Verklaring b lijkt onwaarschijnlijker, omdat het Nederlands normaal gesproken /rər/ opheft door een d in te voegen zoals in → eerder, waardoor *imkaarder zou ontstaan.
Een alternatieve verklaring voor imker (WNT) gaat niet uit van een samenstellend tweede lid caer, maar direct van imme + -er, met tussenvoeging van een -k- ter welluidendheid en naar analogie van de eveneens noordoostelijke woorden bijker ‘iemker’, kooiker ‘persoon die een eendenkooi houdt’, touwker ‘vogelvanger met netten en strikken’. Zo'n klanktussenvoeging lijkt tamelijk arbitrair en de analogie verliep misschien andersom; vóór deze etymologie pleit echter het Groningse werkwoord iemkn, iemkjen ‘bijen houden’, waarvan iemker ‘imker’ een regelmatige afleiding kan zijn.
Naast mnl. imme alleen mnd. imme ‘bijenzwerm’; ohd. imbi ‘bijenzwerm’ (mhd. imbe, impe, imme ‘bijenzwerm, bijenvolk, bij’; nhd. Imme ‘bij’); oe. imbe ‘bijenzwerm’; op grond hiervan lijkt ‘(bijen)zwerm’ de oudste betekenis te zijn. Naast mnl. immecare os. bīkar, mnd. immenkar, mhd. bīnenkar ‘bijenkorf’. In het Duits en Engels verdrongen door de onder → bij 2 genoemde woorden en samenstellingen daarmee.
Onzeker is de verbinding van imme met Oudiers imbed, Oudwelsh immet ‘menigte’, onwaarschijnlijk die met Grieks empís ‘steekmug’.
Deze woorden zijn in het Nederlands pas laat geattesteerd, wat conclusies over herkomst en ontwikkeling problematisch maakt. Voor bijker bestaat echter indirect bewijs van hogere ouderdom in middeleeuws Latijn bigrius ‘imker’ [1155-73; TLF], Frans (in de 12^e-14^e eeuw vooral Normandisch) bigre [1257; TLF], Oudengels beōcere ‘id.’, waarnaast volksetymologisch ook beōceorl, letterlijk ‘bijenkerel’. Welk van deze woorden oorspronkelijk is of is ontleend, is echter niet duidelijk. Het Oudengelse woord kan oorspronkelijk zijn, net als Oudsaksisch bīkar.

korf m., Mnl. en Os. corf + Ohd. korb (Mhd. korp, Nhd. korb), On. korf (Zw. korg, De. kurv): niet ontleend aan Lat. corbis, maar echt Germ. , als blijkt uit zijn verhouding tot kribbe, waarvoor vergel. bord, berd (Hgd. brett).

koffer. Of fr. coffre rechtstreeks uit lat. cophinus, gr. kóphinos is ontwikkeld, is niet zeker. Misschien behoort het met gr. kóphinos tot een groep van niet-idg. zwerfwoorden met onderling gelijkend consonantisme die in verschillende talen om de Middell. Zee voorkomen en op een grondwoord wijzen met een bet. als ‘gevlochten vaatwerk’. Zie over deze woorden Marcel Cohen BSL. 27, 1, 81 vlgg., waar ook de onder karaf, kof, kop, korf, kuip genoemde lat. of rom. woorden ter sprake komen. Discussie en verdere bijzonderheden (b.v. over mogelijke herkomst van het grondwoord uit het Polynesisch: Cohen BSL. 28, 2, 48 vlgg.) liggen buiten het bestek van een nederl. etymologicon.

bee (n.)stinging insect, Old English beo "bee," from Proto-Germanic *bion (cognates: Old Norse by, Old High German bia, Middle Dutch bie), possibly from PIE root *bhi- "quiver." Used metaphorically for "busy worker" since 1530s.

beehive (n.) early 14c., from bee + hive (n.). As the name of a hairstyle, attested from 1960 (the style itself said to be popular from 1958). As the name of a star cluster in the constellation Cancer, from 1840 (see Praesepe).

hive (n.) Old English hyf "beehive," from Proto-Germanic *hufiz (cognates: Old Norse hufr "hull of a ship"), from PIE *keup- "round container, bowl" (cognates: Sanskrit kupah "hollow, pit, cave," Greek kypellon "cup," Latin cupa "tub, cask, vat"). Figurative sense of "swarming, busy place" is from 1630s. As a verb, of bees, etc., "to form themselves into a hive," c. 1400; "to put bees in a hive," mid-15c.

 beef (n.) c. 1300, from Old French buef "ox; beef; ox hide" (11c., Modern French boeuf), from Latin bovem (nominative bos, genitive bovis) "ox, cow," from PIE root *gwou- "cow, ox, bull" (see cow (n.)). Original plural was beeves.

Beelzebub Old English Belzebub, Philistine god worshipped at Ekron (2 Kings i:2), from Latin, used in Vulgate for New Testament Greek beelzeboub, from Hebrew ba'al-z'bub "lord of the flies," from ba'al "lord" (see Baal) + z'bhubh "fly." By later Christian writers often taken as another name for "Satan," though Milton made him one of the fallen angels. Baal being originally a title, it was applied by the Hebrews to neighboring divinities based on their attributes; other examples include Baal-berith "the covenant lord," god of the Shechemites; Baal-peor "lord of the opening," a god of Moab and Midian.

Beelzebub

Also 'lord of the flies' (wiki) The Septuagint renders the name as Baalzebub (βααλζεβούβ) and as Baal muian (βααλ μυιαν, "Baal of flies"), but Symmachus the Ebionite may have reflected a tradition of its offensive ancient name when he rendered it as Beelzeboul

beer (n.) Old English beor "strong drink, beer, mead," a word of much-disputed and ambiguous origin, cognate with Old Frisian biar, Middle Dutch and Dutch bier, Old High German bior, German Bier.

honeycomb (n.) Old English hunigcamb; see honey (n.) + comb (n). Probably the image is from wool combing. Transferred use, of structures of similar appearance, from 1520s. As a verb, from 1620s (implied in honeycombed).

RAat zn. ‘wasbouwsel in een bijenkorf’
Onl. rāta ‘waskoek’ in suottera over honog in rata ‘zoeter dan honing en honingraat’ [10^e eeuw; W.Ps.]; mnl. rate ‘id.’ in si maken was ende oec raten ‘ze (de bijen) maken was en ook raten’ [1287; VMNW]; vnnl. raet.
Ohd. rāza v. (nhd. gewest. Roße), mhd. rāz o. (nhd. gewest. Roß); < pgm. *hrētō-, *hrēta-. Daarnaast staan, met onverklaard vocalisme, de weinig frequente nevenvormen mnl. rete ‘raat’ [1339; MNW] en rote [ca. 1425; MNW]. De *h wordt gereconstrueerd op grond van vulgair Latijn frata mellis ‘honingraat’ in de Reichenauer glossen, geschreven in Noord-Frankrijk in de 8^e eeuw. Hierin is frata een Frankisch leenwoord. Later ontstond daaruit Oudfrans ree ‘honingraat’ [ca. 1130; TLF], waarvan uiteindelijk Nieuwfrans rayon ‘raat’ is afgeleid.
Mogelijk hetzelfde woord als mhd. rāze ‘brandstapel’, waarbij men van een gemeenschappelijke betekenis ‘vlechtwerk’ zou kunnen uitgaan. Verwant is dan wellicht Kerkslavisch krada ‘brandstapel’, hoewel dat qua vorm niet goed te verantwoorden is, aangezien dat via Proto-Slavisch *korda- moet teruggaan op pie. *kord- en Proto-Germaans *hrēt- op pie. *kreh₂d-. Verband met → hor bij een wortel pie. *k(e)rt- ‘vlechten’ (IEW 584) is zeer hypothetisch, hoewel semantisch goed te verdedigen: ook Hoogduits Wabe ‘raat’ is afgeleid van de wortel van → weven.

berd zn. ‘bord, plank, tafel’, in iets te berde brengen ‘met iets voor de dag komen’
Mnl. bert ‘plank’ [1240; Bern.], sijt har cnape heuet ghemaect drie thekene met enen hamere ane enich bert ‘aangezien haar dienaar drie tekens heeft gemaakt met een hamer op een of andere plank’ [1289; CG I, 1347], een scaec bert ‘een schaakbord’ [1340-60; MNW-R], bert ‘bord’ [1351; MNW-P], ook bart, bort; vnnl. berd ‘lat, plank, tafel’ [1599; Kil.], te berde brengen ‘aan de orde stellen (letterlijk: ter tafel brengen)’ [1644; WNT].
Als ablautvorm verwant met → bord. Via metathese uit een in het Nederlands niet geattesteerd *bred.
Bij *bred: os. bred ‘plank, speelbord’ (mnd. bret), to brede komen (uitdrukking) ‘aan de top komen’; ohd. bret ‘plank’ (nhd. Brett); oe. bred; < pgm. *breda- ‘plank’.
Men poneert pie. *b^herd^h- (IEW 138), maar de verschillende vormen, die alleen in het Germaans voorkomen, en de betekenis (‘houtwerk’) wijzen eerder op een substraatwoord.

 

comb (n.) Old English camb "comb, crest, honeycomb" (later Anglian comb), from Proto-Germanic *kambaz (cognates: Old Saxon and Old High German camb, German Kamm, Middle Dutch cam, Dutch kam, Old Norse kambr), literally "toothed object," from PIE *gombhos, from root *gembh- "to bite, tooth" (cognates: Greek gomphos "a molar tooth," Sanskrit gambha-s "tooth").

Bees in warfare

http://www3.telus.net/conrad/war-bees.htm

beven ww., mnl. bēven. = (onfr. bivonga v. “tremor”), ohd. bibên (nhd. beben), os. biƀon, ofri. bëvia, ags. beofian, on. bifa “beven”. Een reduplicatieformatie van den idg. wortel *bhei- “vreezen”, waarvan ook obg. boją, bojati sę “vreezen”, lit. bijótis “id.”, báimė “vrees”, oi. bháyate “hij vreest”. Evenwel moet de oude hypothese, dat het germ. praesens, ohd. bibêm enz. = oi. bibhémi zou zijn, opgegeven worden, aangezien bibhémi een jong praesens is naast ouder bháye; wsch. is ʼt een perfectum met praesens-bet., dat later ook praesens-flexie heeft aangenomen; vgl. ook av. bayente “zij maken bang”: biwivå̂ “bevreesd”.

bibberen ww., bijvormen (oudnnl.en dial.) bibbelen, bubbelen, eerst nnl. Een frequentatief-formatie bij beven, evenals nhd. bebern, noordfri. bevern, on. bifra. Vgl. dribbelen, kibbelen, stribbelen.

sidderen ww. ‘trillen’
Mnl. tzitteren ‘hevig trillen’ in beven, tzitteren, schuveren [1477; Teuth.]; vnnl. tseteren [1573; Thes.], sitteren, tsitteren, tseteren, ceteren [1599; Kil.], tsidderen in Het hart des Minnaers brandt en tsiddert al alleens [1611; WNT verwonderen I], sidderen in Men siddert slagh op slagh, En elcke waterbergh hun dreyght den jonghsten dagh [1623; WNT water].
Ontleend aan Hoogduits zittern ‘hevig trillen’ [13^e eeuw; Kluge], ontwikkeld uit Oudhoogduits zittarōn, wrsch. een klankexpressief woord, vergelijkbaar met → bibberen.
Hierbij: mnd. setteren, sēteren; on. titra ‘beven’ (nzw. (vero.) tittra); nde./nno. sitre is net als nl. sidderen aan het hd. ontleend; < pgm. *titarōn-.
♦ sidderaal zn. ‘vis (Gymnotus electricus)’. Nnl. sidderaal ‘beefaal’ [1812; Weiland, Spelling]. Samenstelling van sidderen en → aal 1. Oudere benamingen zijn siddervisch en beef-aal [beide 1764; Houttuyn].

quiver (n.) "case for holding arrows," early 14c., from Anglo-French quiveir, Old French quivre, cuivre, probably of Germanic origin, from Proto-Germanic *kukur "container" (cognates: Old High German kohhari, German Köcher, Old Saxon kokar, Old Frisian koker, Old English cocur "quiver"); "said to be from the language of the Huns" [Barnhart]. Related: Quiverful.

quiver (v.) "to tremble," late 15c., perhaps imitative, or possibly an alteration of quaveren (see quaver), or from Old English cwifer- (in cwiferlice "zealously"), which is perhaps related to cwic "alive" (see quick). Related: Quivered; quivering. As a noun in this sense from 1715, from the verb.

The bee, found in Ancient Near East and Aegean cultures, was believed to be the sacred insect that bridged the natural world to the underworld.
Motifs of a bee god, Ah-Muzen-Cab, are seen in Maya civilization.
In ancient Egypt, the bee was an insignia of kingship associated particularly with Lower Egypt, where there may even have been a Bee King in pre-dynastic times.^[23] After the unification of Upper and Lower Egypt, this symbol was incorporated in the title usually preceding the throne name of pharaoh and expressing the unity of the two realms, He of the Sedge and of the Bee.
Honey bees, signifying immortality and resurrection, were royal emblems of the Merovingians, revived by Napoleon.^[24] The bee is also the heraldic emblem of the Barberini. In heraldry, the bee symbolizes diligence and indefatigable effort. Someone is said to be busy as a bee when he or she works tirelessly and regardless of schedules or breaks.
A community of honey bees has often been employed by political theorists as a model of human society. This metaphor occurs in Aristotle and Plato; in Virgil^[25] and Seneca; in Erasmus and Shakespeare and in Bernard Mandeville's Fable of the Bees, or Private Vices made Public Benefits,^[26] which influenced Montesquieu and Marx. Tolstoy also compares human society to a community of bees in War and Peace.

Social Behavior

Behaviorism

Socialism

Behave

Bee+Hive

perception (n.) late 14c., "receiving, collection," from Latin perceptionem (nominative perceptio) "perception, apprehension, a taking,"

Praesepe (n.) loose ("open") star cluster (M44) in Cancer, from Latin praesaepe the Roman name for the grouping, literally "enclosure, stall, manger, hive," from prae- (see pre-) + saepire "to fence" (see septum).

septum (n.) "partition between the nostrils," 1690s, Modern Latin, from Latin saeptum "a fence, enclosure, partition," from neuter past participle of saepire "to hedge in," from saepes "hedge, fence." Related: Septal.

sept (n.) 1540s, "enclosed area," from Latin septum (see septum). As "division of a nation or tribe," 1510s, "prob. a var. of sect" [OED].

have (v.) Old English habban "to own, possess; be subject to, experience," from Proto-Germanic *haben- (cognates: Old Norse hafa, Old Saxon hebbjan, Old Frisian habba, German haben, Gothic haban "to have"), from PIE *kap- "to grasp" (see capable). Not related to Latin habere, despite similarity in form and sense; the Latin cognate is capere "seize. 

Sense of "possess, have at one's disposal" (I have a book) is a shift from older languages, where the thing possessed was made the subject and the possessor took the dative case (as in Latin est mihi liber "I have a book," literally "there is to me a book"). Used as an auxiliary in Old English, too (especially to form present perfect tense); the word has taken on more functions over time; Modern English he had better would have been Old English him (dative) wære betere.

To have to for "must" (1570s) is from sense of "possess as a duty or thing to be done" (Old English). Phrase have a nice day as a salutation after a commercial transaction attested by 1970, American English. Phrase have (noun), will (verb) is from 1954, originally from comedian Bob Hope, in the form Have tux, will travel; Hope described this as typical of vaudevillians' ads in "Variety," indicating a willingness and readiness to perform anywhere.

slave (n.) late 13c., "person who is the chattel or property of another," from Old French esclave (13c.), from Medieval Latin Sclavus "slave" (source also of Italian schiavo, French esclave, Spanish esclavo), originally "Slav" (see Slav); so used in this secondary sense because of the many Slavs sold into slavery by conquering peoples.

This sense development arose in the consequence of the wars waged by Otto the Great and his successors against the Slavs, a great number of whom they took captive and sold into slavery. [Klein]

Meaning "one who has lost the power of resistance to some habit or vice" is from 1550s. Applied to devices from 1904, especially those which are controlled by others (compare slave jib in sailing, similarly of locomotives, flash bulbs, amplifiers). Slave-driver is attested from 1807; extended sense of "cruel or exacting task-master" is by 1854. Slate state in U.S. history is from 1812. Slave-trade is attested from 1734.

 

Old English Wealh "Briton" also began to be used in the sense of "serf, slave" c.850; and Sanskrit dasa-, which can mean "slave," apparently is connected to dasyu- "pre-Aryan inhabitant of India." Grose's dictionary (1785) has under Negroe "A black-a-moor; figuratively used for a slave," without regard to race. More common Old English words for slave were þeow (related to þeowian "to serve") and þræl (see thrall). The Slavic words for "slave" (Russian rab, Serbo-Croatian rob, Old Church Slavonic rabu) are from Old Slavic *orbu, from the PIE root *orbh- (also source of orphan), the ground sense of which seems to be "thing that changes allegiance" (in the case of the slave, from himself to his master). The Slavic word is also the source of robot.

 

 

serve (v.) late 12c., "to render habitual obedience to," also "minister, give aid, give help," from Old French servir "to do duty toward, show devotion to; set table, serve at table; offer, provide with," from Latin servire "be a servant, be in service, be enslaved;" figuratively "be devoted; be governed by; comply with; conform; flatter," originally "be a slave," related to servus "slave," perhaps from Etruscan (compare Etruscan proper names Servi, Serve, Latinized as Servius).

By c. 1200 also as "to be in the service of, perform a service for; attend upon, be personal servant to; be a slave; owe allegiance to; officiate at Mass or other religious rites;" from early 13c. as "set food at table;" mid-14c. as "to wait on (customers)." From late 14c. as "treat (someone or something) in some fashion." To serve (someone) right"to treat as he deserves" is recorded from 1580s

 

He no schuld neuer wond To seruen him fro fot to hond ["Amis and Amiloun," c. 1330] 

 

Sense of "be useful, be beneficial, be suitable for a purpose or function" is from early 14c.; that of "take the place or meet the needs of, be equal to the task" is from late 14c.; that of "suffice" is from mid-15c. Meaning "render active military service" is from 1510s. Sporting sense, in tennis, badminton, etc., first recorded 1580s. Legal sense "present" (a writ, warrant,etc.), "give legal notice of" is from early 15c.

Busy Bee

Bumble Bee

Bezige Bij

Busy

Business

humble (adj.) mid-13c., from Old French humble, earlier humele, from Latin humilis "lowly, humble," literally "on the ground," from humus "earth." Senses of "not self-asserting" and "of low birth or rank" were both in Middle English Related: Humbly; humbleness.

Bumble "self-important petty official," 1856, from the name of the fussy, pompous, stupid beadle in Dickens' "Oliver Twist."

bumble (v.) "to flounder, blunder," 1530s, probably of imitative origin. Related: Bumbled; bumbler; bumbling.

bumblebee (n.) also bumble-bee, 1520s, replacing Middle English humbul-be (altered by association with Middle English bombeln "to boom, buzz," late 14c.); echoic, from PIE echoic root *kem "to hum."

busy (adj.) Old English bisig "careful, anxious," later "continually employed or occupied," cognate with Old Dutch bezich, Low German besig; no known connection with any other Germanic or Indo-European language. Still pronounced as in Middle English, but for some unclear reason the spelling shifted to -u- in 15c. The notion of "anxiousness" has drained from the word since Middle English. Often in a bad sense in early Modern English, "prying, meddlesome" (preserved in busybody). The word was a euphemism for "sexually active" in 17c. Of telephone lines, 1893. Of display work, "excessively detailed, visually cluttered," 1903. 

business (n.) Old English bisignes (Northumbrian) "care, anxiety, occupation," from bisig "careful, anxious, busy, occupied, diligent" (see busy (adj.)) + -ness. Middle English sense of "state of being much occupied or engaged" (mid-14c.) is obsolete, replaced by busyness. Sense of "a person's work, occupation" is first recorded late 14c. (in late Old English bisig (adj.) appears as a noun with the sense "occupation, state of employment"). Meaning "what one is about at the moment" is from 1590s. Sense of "trade, commercial engagements" is first attested 1727. In 17c. it also could mean "sexual intercourse." Modern two-syllable pronunciation is 17c.  

-ness word-forming element denoting action, quality, or state, attached to an adjective or past participle to form an abstract noun, from Old English -nes(s), from Proto-Germanic *in-assu- (cognates: Old Saxon -nissi, Middle Dutch -nisse, Dutch -nis, Old High German -nissa, German -nis, Gothic -inassus), from *-in-, noun stem, + *-assu-, abstract noun suffix, probably from the same root as Latin -tudo (see -tude). 

beatitude (n.) early 15c., "supreme happiness," from Middle French béatitude (15c.) and directly from Latin beatitudinem (nominative beatitudo) "state of blessedness," from past participle stem of beare "make happy" (see bene-). As "a declaration of blessedness" (usually plural, beatitudes, especially in reference to the Sermon on the Mount) it is attested from 1520s.

Milk and Honey
The Bull and the Bee

imker zn. ‘bijenhouder’
Mnl. in de samenstelling im(me)care ‘bijenkorf’ [1477; Teuth.]; nnl. ijmker ‘bijenhouder’ [1809; Wdb. ND], immeker ‘id.’ [1832; Bomhoff NE], imker ‘bijenhouder’ [1886; WNT], ijmker ‘id.’ [1896; WNT].
Een West-Germaans woord dat nu alleen nog in het Nederlands bestaat en waarvan de herkomst onduidelijk is. Wat zeker is, is dat de eerste lettergreep teruggaat op mnl. imme (van byhen)

hemel zn. ‘schijnbaar gewelf boven de aarde, firmament’
Onl. himel ‘hemel’ [10^e eeuw; W.Ps.]; mnl. himel [1240; Bern.], later meestal met rekking van i in open lettergreep hemel ‘id.’ [1265-70; CG II, Lut.K].
Os. himil (mnd. hēmel, hemmel, en ook nzw./nde. himmil); ohd. himil (mhd. himel, nhd. Himmel); ofri. himul (nfri. himel, hemel); < pgm. *himul-, *himil-. Daarnaast on. himinn (nijsl. himinn); got. himins; < pgm. *himin-. Verder os. heƀan (mnd. hēven); oe. heofon (ne. heaven);

In the ritual of the APIS BULL, the symbiosis of the bee and the bull, the hive was placed on the bull's head and would be eaten out alive as food for the creation of the beehive.
the one was offered for the many

"The shepherd did his bidding: swarms of bees hive out of the putrid beef: one life snuffed out brought to birth a thousand." Ovid

Ordo ab Chao

---

Epilogue

21th Century Myth: The Doctrine of Chances

random
noun ran·dom \ˈran-dəm\
Definition of RANDOM
:  a haphazard course
— at random
:  without definite aim, direction, rule, or method <subjects chosen at random>

random (adj.) "having no definite aim or purpose," 1650s, from at random (1560s), "at great speed" (thus, "carelessly, haphazardly"), alteration of Middle English noun randon "impetuosity, speed" (c. 1300), from Old French randon "rush, disorder, force, impetuosity," from randir "to run fast," from Frankish *rant "a running" or some other Germanic source, from Proto-Germanic *randa (cognates: Old High German rennen "to run," Old English rinnan "to flow, to run;" see run (v.)).

run (v.) the modern verb is a merger of two related Old English words, in both of which the first letters sometimes switched places. The first is intransitive rinnan, irnan "to run, flow, run together" (past tense ran, past participle runnen), cognate with Middle Dutch runnen, Old Saxon, Old High German, Gothic rinnan, German rinnen "to flow, run."

The second is Old English transitive weak verb ærnan, earnan "ride, run to, reach, gain by running" (probably a metathesis of *rennan), from Proto-Germanic *rannjanan, causative of the root *ren- "to run." This is cognate with Old Saxon renian, Old High German rennen, German rennen, Gothic rannjan.

Both are from PIE *ri-ne-a-, nasalized form of root *reie- "to flow, run" (see Rhine)

1random (zelfstandig naamwoord) ¶at random op goed geluk af; fill in answers at random zomaar wat antwoorden invullen
2random (bijvoeglijk naamwoord) 1willekeurig, toevallig, op goed geluk: random check steekproef

[TL, GD : randon ; FEW XVI, 662a : rand]

A. - "Jet impétueux (d'une flamme, du sang qui gicle...)"

B. - [À propos du jet d'un liquide] "Abondance, force"

C. - "Impétuosité, rapidité, violence"

se rendre aux urnes

se rendre 
:Cesser le combat, se soumettre, capituler : Le forcené a fini par se rendre à la police.
:Se laisser persuader par quelque chose, en reconnaître le bien-fondé : Se rendre à l'évidence, à l'avis de ses supérieurs.
:Agir de façon à être, à devenir, à apparaître tel : Rendez-vous utile ! Il finira par se rendre malade.



toeval
1toe·val (het; o) 1niet te voorspellen geval: het toeval wilde dat …
2toe·val (de; m; meervoud: toevallen) 1aanval van epilepsie: een toeval krijgen

toe·val·len (viel toe, is toegevallen) 1 (door te vallen) dichtgaan, 2 ten deel vallen: een erfenis is haar toegevallen

toeval
Het woord toeval komt voor in twee sterk van elkaar verschillende betekenissen. Men kent het voor: aanval van vallende ziekte èn voor: onvoorziene gebeurtenis. Toch hebben wij met hetzelfde woord te maken. Toevallen betekende eigenlijk: neerstorten. Men zei dus: door toeval van regen zijn de wegen onbegaanbaar. Toevallen werd ook gebruikt voor: ten deel vallen. Toeval is dan: wat iemand ten deel valt, overkomt, in het bijzonder als ziekteverschijnsel, dus: bijv. een flauwte. Uit de betekenis gebeuren, die toevallen óók heeft, volgt dat toeval is: gebeurtenis, voorval en dan: zonderling, onverwacht, onvoorzien voorval. Soms wordt het toeval zelfs min of meer als een macht beschouwd. Men zegt bijv.: iets aan het toeval overlaten, het toeval wil dat...

willekeur
De oorspronkelijke betekenis was ‘de (vrije) keuze van de wil’, d.w.z. ‘goedkeuring, wilsbesluit’. Dit blijkt duidelijk uit de oudste attestatie, waar geen sprake is van een samenstelling, maar nog slechts van een syntactische verbinding: in met onsen wille core ‘met de keuze van onze wil’ staat onsen wille in de genitief.
Parallel aan de betekenisontwikkeling van het simplex keur ontstonden hieruit in het Middelnederlands bij uitbreiding betekenissen als ‘verordening, schuldverklaring, verdrag’, die in het Nieuwnederlands alle verouderd zijn. Later ontstonden uit de oorspr. betekenis de huidige betekenissen ‘grilligheid’ en ‘eigenzinnigheid’ (met betrekking tot machthebbers, bestuurders e.d.), die meestal negatief bedoeld worden, met bijgedachte aan onbillijkheid of onrechtvaardigheid.

keur* [stempel, keus, het beste] {kora 1217, keur(e) [keuze, vrije keus, beschikking, verordening] 1260} oudsaksisch kuri, oudhoogduits kuri, oudengels cyre, oudnoors kjǫr; gevormd van kiezen

curie 2 zn. ‘pauselijke regering’
Nnl. curie [ca. 1844; WNT].
Ontleend aan Latijn cūria ‘een van de afdelingen waarin oorspr. de burgers van Rome waren georganiseerd, gebouw voor vergaderingen, senaatsgebouw’; in het christelijk Latijn ging het ook ‘pauselijke hof’ en ‘plaats van bijeenkomsten voor godsdienstige plechtigheden’ betekenen

History of Chance

History of Randomness

toeval znw. o., sedert Kil. = mhd. (myst.) zuoval (nhd. zufall) m., mnd. tôval m.

tooveren o.w., Mnl. toveren, denomin. van Mnl. tover + Ohd. zouber (Mhd. id., Nhd. zauber) = tooverij, Ags. téafor = menie, On. taufr = tooverij: niet verder na te gaan. De bet. is wellicht: 1. de met menie gegrifte runen, 2. geheimzinnig teeken, enz.

tooverkracht

Woordsoort: znw.(v.)

Modern lemma: toverkracht

znw. vr., alleen in de bet. 2) met mv. -en. Uit den stam van tooveren en kracht. Verg. hd. zauberkraft; ndl. toovermacht.

↪1.  Magische of quasi-magische kracht of werking uitgaande van een bepaalde zaak; magie.

↪2.  Magische kracht als autonoom verschijnsel.

↪3.  Vermogen om magisch werkzaam te zijn. 

 

Schickshal

De schikgodinnen, de nornen, de faten, fates, fairies

The Norns (Old Norse: norn, plural: nornir) in Norse mythology are female beings who rule the destiny of gods and men, possibly a kind of dísir (see below), and comparable to the Moirai (also called "The Fates") in Greek mythology.

Dís
a dís ("lady", plural dísir) is a ghost, spirit or deity associated with fate who can be both benevolent and antagonistic towards mortal people.
 
Zie ook Over Discriminatie en Onderscheidingsvermogen

The Trail of Truth

In the online etymologic dictionary I found an interesting remark, which is that in the Indo-European language there is no primary verb for truth.  We cannot put it in action, it permeats through our personality.  The course of actions will determine if someone is true, that is if he is "faithful, trustworthy, honest, steady in adhering to promises, friends, etc.,"  Truth appears out of the consistency of one's actions, the personality (Egyptology: BA)

On the contrary, truth is defined in opposition to the misdeed, the sin (n.).  It is even stated that sin ultimatly is that what is real.  It is where one is judged upon, which is examined and proven to be guilty of.  The word is rooted in latin sons, meaning guilty, criminal, a convicted offender.

Truth is an abstract form in opposition to the wrongdoing which is evident and can be proven.  It is a symbol, a form that resides in the ideal, but we have a guide, a compass inside us all: the conscience, the Heart (Egyptology: KA). The conscience, that what we are aware of, we know of, and ultimately that what is to be judged on the weighing scales.  It is when the person is no more, the balance can be drawn.  The heart that is burdened with grief will not stand the test and is cast into the fire or devoured by Ammit.

In our lives the proces of purification, the removal of burdens, imperfections and flaws, the alchemical endouver to obtain Gold by purgation is the endeavor of the soul. The illusion, which buddhism reffers to, is the peeling of the layers of deciet and layers of that what weighs on the soul.  Enlightement is in essence the removal of weight and burdens instead of the propagated western notion of 'seeing the light'.  In analogy, removing the ballast enables the balloon to take flight, to embark on it's airborn journey.  Likewise the removal of illusional layers reveals the hidden realms, where Language and Reason have no meaning.

On a social level the truth is formed in a Truce and in treaties, to form Peace, which is also defined as a solution for war and strive.  An agreement that results in the silence of arms, a period of prosperity, etymologically rooted with happiness.  A temporary state of stability in Chaos, the gaping void, the Abyss and also, in the orderless confusion in human affairs.

I suggested earlier in Conserning Insperation, the eye, the Occulus, that what we use to observe that what is in existence, be single, latin Simplex, simple, without dissimulation, open, frank, straightforward, direct, guileless, artless, sincere, ingenuous.  It was a common concept that the eye emmits light outward to be able to see, and that the eye pierced through the darkness, in this understanding it is the light of the body.  If the eye is dark, in latin nequam, it is good for nothing, vile, bad, not functioning.  Yet the eyes can focus, pierce through and investigate the hidden objects and motivations.  In this way we achieve knowledge on which the conscience can judge.

It is an inward journey to find truth.  Truth isn't out there, it isn't subjective; it is a condition, related to silence and happiness, the stillpoint, the focalpoint of your existence.  It is found in the moment the apprentice becomes the Master.  'Seek untill you find, when you find you will be amazed and rule over All.'  In that way we can also connect the notion of truth with Sattva, as that what exists, everything which is in existence.

That is why truth needs to be guarded; we all have our inner compass which resonates with the experience of Truth.  Truth surrounds us, it has an odour we can percieve.  The inner Ka that forms the Ba, the personal intentions that form the character, both elude from direct observation.  But by intuition we can find similar minds, by our own experience and character we can recognize the presence of what is True.

We have the reward of the feeling of Happiness, the fleeting moments in the compagny of Kairos, instead of residing left behind with Metanoia, struck by grief and burdened by sorrow, or proverbial to have 'lead in our shoes'.  We can not own or seize truth, neither is it subjective.  Through our unique experience we gain understanding of what is true. We can percieve it, resonate with it, relate through it and be imbued by it, it exists throughout us.

truth (n.) Old English triewð (West Saxon), treowð (Mercian) "faith, faithfulness, fidelity, loyalty; veracity, quality of being true; pledge, covenant," from triewe, treowe "faithful" (see true (adj.)), with Proto-Germanic abstract noun suffix *-itho (see -th (2)).

Sense of "something that is true" is first recorded mid-14c. Meaning "accuracy, correctness" is from 1560s. English and most other IE languages do not have a primary verb for for "speak the truth," as a contrast to lie (v.).

 

Maat, the wife of Thoth, was the daughter of Ra, and a very ancient goddess; she seems to have assisted Ptah and Khnemu in carrying out rightly the work of creation ordered by Thoth. 

 

There is no one word which will exactly describe the Egyptian conception of Maat both from a physical and from a moral point of view; but the fundamental idea of the word is " straight," and from the Egyptian texts it is clear that maat meant right, true, truth, real, genuine, upright, righteous, just, steadfast, unalterable, etc. 

 

Isfet was the personification of chaos, evil and injustice. It was the opposite of Maat, and it was the task of the pharaohs to defend Maat and defeat Isfet.  Isfet was also the evil in a person's heart, and anybody interested in taking part in the afterlife had to make sure, not to be burdened with it.

the weighing of the Heart of the Death

 

 

true (adj.)

Old English triewe (West Saxon), treowe (Mercian) "faithful, trustworthy, honest, steady in adhering to promises, friends, etc.," from Proto-Germanic *treuwaz- "having or characterized by good faith" (cognates: Old Frisian triuwi, Dutch getrouw, Old High German gatriuwu, German treu, Old Norse tryggr, Danish tryg, Gothic triggws "faithful, trusty"), from PIE *drew-o-, a suffixed form of the root *deru-/*dreu- "be firm, solid, steadfast" (cognates: Lithuanian drutas "firm," Welsh drud, Old Irish dron "strong," Welsh derw "true," Old Irish derb "sure"), with specialized sense "wood, tree" and derivatives referring to objects made of wood (see tree (n.)).

Sense of "consistent with fact" first recorded c. 1200; that of "real, genuine, not counterfeit" is from late 14c.; that of "conformable to a certain standard" (as true north) is from c. 1550. Of artifacts, "accurately fitted or shaped" it is recorded from late 15c. True-love (n.) is Old English treowlufu. True-born (adj.) first attested 1590s. True-false (adj.) as a type of test question is recorded from 1923. To come true (of dreams, etc.) is from 1819.

Spieden of Spijt

Girolamo da Carpi - Chance and Penitence

 ‘Opportunity, infrequent, and known to few.’
‘Why are you standing on a wheel?’
‘I can’t stand still.’
‘Why have you got winged sandals?’
‘I am very swift. Whenever I want, I hand over the good fortune which Mercury customarily creates.’
‘You cover your face with your hair.’
‘I don’t want to be recognised.’
‘But, good heavens, the back of your head is bald!’
‘So I can’t be caught as I make off.’
‘Who is the companion with you?’
‘Let her tell you.’

‘Please tell me who you are.’
‘I am a goddess to whom even Cicero himself did not give a name. I am the goddess who exacts punishment for what has and has not been done, so that people regret it. Hence my name is Metanoea.’
‘Now you again please, tell me what she is doing with you.’
‘Whenever I’ve flown away, she stays behind me. Those whom I’ve passed by hold on to her. You too, while you’re asking all these questions procrastinating with your interrogation, will discover that I have slipped through your hands.’

Metanoia resides in the wake of opportunity, sowing regret and inspiring repentance in the missed moment.  It is "a reflective act in which a person returns to a past event in order to see it anew"
Metanoia ‘is seldom a function of the intellect alone’.
Importantly, in the Liddell and Scott lexicon metanoia is described as a "change of mind and heart". Acknowledging the presence of the ‘heart’ in metanoia highlights the mind-body partnership at work in the concept. In metanoia, mind and body, feeling and intellect, collaborate in creating new knowledge and perspective.

Kelly A. Myers - Metanoia and the Transformation of Opportunity (full article in pdf here)

μετανο-έω ,

A.perceive afterwards or too late, opp. προνοέω, Epich. [280]; opp. προβουλεύομαι, Democr.66; concur subsequently, τισι BGU747 i 11 (ii A. D.).

2. change one's mind or purpose, Pl. Euthd.279c, Men.Epit.72; μ. μὴ οὔτε . . τῶν χαλεπῶν ἔργων ᾖ τὸ . . ἄρχειν change one's opinion and think that it is not . . , X.Cyr.1.1.3.

3. repent, Antipho 2.4.12; “ἐν τοῖς ἀνηκέστοις” Id.5.91: freq. in LXX and NT, Si.48.15, al.; “ἀπὸ τῆς κακίας” Act.Ap.8.22; “ἐκ τῶν ἔργων” Apoc.9.20; “ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ” 2 Ep.Cor.12.21, cf. OGI751.9 (Amblada, ii B. C.); “ἐπί τινι” Luc.Salt.84, etc.; “περί τινων” Plu.Galb.6; “τοῖς πεπραγμένοις” Id.Agis 19: c. part., “μ. γενόμενος Ἕλλην” Luc.Am. 36.

4. c. acc., repent of, “τὴν ἄφιξιν” J.BJ4.4.5.

spijt zn. ‘berouw; leedwezen’
Mnl. spijt ‘smaad, hoon, minachting’ in in sijn spijt ‘om hem te honen’ [begin 15^e eeuw; MNW], grote spijt doen ‘met minachting bejegenen, schande aandoen’ [1481; MNW]; vnnl. ‘woede, wrok’ in seyde de Sarasijn in spite ‘zei de Saraceen vol woede’ [ca. 1540; MNW], ‘leedgevoel, spijt’ in mi selven die keele afsteken uut spijte [begin 16^e eeuw; MNW]; nnl. spijt ‘teleurstelling’ in geen een (kind) ... tot mijn spijt [1840; WNT], ‘berouw’ in Ze had nu spijt van kleine kibbelarijtjes met mama [1901; Kuipers].
Verkorting van ouder despijt ‘smaad, minachting’ [ca. 1350; MNW], ‘spijt, wrok’ [ca. 1400; MNW], dat ontleend is aan Oudfrans despit ‘wrok’ [1160-74; TLF] en ‘minachting’ [1140; TLF] (Nieuwfrans dépit) < Latijn dēspectus ‘minachting’, afleiding van het ww. dēspicere ‘neerkijken op, minachten’; dat ww. is gevormd met het voorvoegsel dē- ‘vanaf, vanuit’, zie → de-, bij het ww. specere ‘zien, kijken’, verwant met → spieden.

spieden ww. ‘onderzoekend kijken’
Mnl. spien ‘onderzoekend kijken, opletten, in de gaten houden’ in wachten ende spin ‘wachten en in de gaten houden’, Hi wachte hi spiede. hi quam hi ginc Al stille swigende alse en dief [beide 1265-70; VMNW]; vnnl. spieden, spien [1573; Thes.].
Ontstaan uit mnl. spien, waarbij de d uit de verleden tijd spiede(n) door analogie is overgenomen in de tegenwoordige tijd en de infinitief, of uit hypercorrectie, omdat men dacht dat er sprake was van d-syncope. Zie ook → bespieden.
Mnd. spe(g)en, spēn; ohd. spehōn (nhd. spähen); alle ‘spieden, onderzoeken e.d.’, < pgm. *spehōn-. Dit West-Germaanse werkwoord is ontleend als Oudfrans espier ‘beloeren, bespieden’, zie → spion. Daarnaast staat ablautend pgm. *spahōn-, waaruit on. spá ‘voorspellen’ (nzw. spå).

Verwant met: Latijn specere ‘zien, kijken’ (zie ook o.a. → perspectief, → specerij, → spectrum, → spektakel, → spiegel); Grieks skopeĩn ‘kijken’ (met metathese *sp...k > *sk...p, zie → -scoop), sképtesthai ‘rondkijken, beproeven’ (zie → sceptisch); Sanskrit páśyati ‘ziet, bekijkt’; Avestisch spaciiā ‘id.’; < pie. *speḱ-, *spoḱ- ‘bekijken’ (LIV 575).

Metanoia Films

Zie ook Over Kronos en Kairos en Concerning Inspiration