A Poets Tears Of Porcelain

Virgin Black 

"the juxtaposition of purity and humanity's darkness"

Mnemosyne - Friedrich Hölderlin

Mnemosyne

Ein Zeichen sind wir, deutungslos,

Schmerzlos sind wir und haben fast

Die Sprache in der Fremde verloren.

Wenn nemlich über Menschen

Ein Streit ist an dem Himmel und gewaltig

Die Monde gehn, so redet

Das Meer auch und Ströme müssen

Den Pfad sich suchen. Zweifellos

Ist aber Einer. Der

Kann täglich es ändern.  Kaum bedarf er

Gesez.  Und es tönet das Blatt und Eichbäume wehn dann neben

Den Firnen.  Denn nicht vermögen

Die Himmlischen alles. Nemlich es reichen

Die Sterblichen eh'an den Abgrund.  Also wendet es sich, das Echo

Met diesen. Lang ist

Die Zeit, es ereignet sich aber

Das Wahre

Mnemosyne


A sign we are, inexplicable
Without pain we are and have nearly
Lost our language in foreign lands.
For when the heavens quarrel
Over humans and moons proceed
In force, the sea
Speaks out and rivers must find
Their way. But there is One,
Without doubt, who
can change this any day. He needs
No Law.  The rustle of leaf and then the sway of oaks
Beside glaciers. Not everything
Is in the power of the gods.  Mortals would sooner
Reach towards the abyss.  With them
The echo turns.  Though the time
Be long, truth
Will come to pass.

 Mnemosyne

Noi siamo un segno non significante,

Indolore, quasi abbiamo perduto

Nell'esilio il linguagio.

Davvero quando sopra gli uomini

C'è in cielo una contesa e possenti

Vanno le lune, allora parla il mare

E anche i fiumi debbono cercarsi

Un sentiero.  Ma Uno non ha dubbio.

Egli può ogni giorno trasformare.

Appena ha bisogno d'una legge.

La foglia allora suona e querce alitano

Presso i ghiacciai.  Non tutto possono

I Celesti. Prima

I mortali raggiungono l'abisso.

Si volge così l'eco insieme a loro.

Lungo è il tempo

Ma il vero avviene.

Mnemosyne

Un signe, tels nous sommes, et de sens nul,

Morts à toute souffrance, et nous avons presque

Perdu notre langage en pays étranger.

Car lorsqu'un débat règne au ciel

À propos des humains et sua les lunes

Vont leurs cours, imposantes, la mer

Elle aussi parle et les fleuves doivent

Se chercher une voie.  Mais Quelqu'un demeure

Indubitable.  Il peut, chaque jour, changer

Le cours des choses. À peine lui faut-il

Un décret.  Et la feuille bruit alors er, près des glacier, les chênes

Agitent leurs rameaux.  Car les Maîtres du ciel n'ont point

Toute-puissance.  Oui, les mortels avant eux atteignent

Le bord du gouffre.  Ainsi l'écho change

Avec eux. Le Temps

Est long, mais voici paraître

Le vrai.

Found in CD booklet ~

Mnemosyne, Jan Garbarek - The Hilliard Ensemble

Mnemosye

 

Een teken zijn wij, maar weinig betekenend.

Smarteloos zijn we en ijlings 

de spraak in het Vreemde verloren.

Wanneer boven de mensen een strijd 

in de hemelen woedt en de maan 

langs de aarde tolt,

vinden de wateren de Weg 

langs rivieren naar zee.

Ongetwijfeld, er is Iemand die 

dagelijks dit kan wijzigen

zonder wet noch gebod.

Het blad ruist en de Eik neigt mee

met de wind, langs een gletsjer.

Hemelen onvermogend in alles te bepalen.

Wij stervenden haasten ons 

naar de Afgrond, slechts

een Echo weerkaatst.

Veel Tijd is er nodig

eer het Ware

wordt herkend.

Over Bits en Bytes

Een computer is ontwikkeld en geprogrammeerd door mensen en kent enkel O en 1 en de logische schakelingen tussen 0 en 1. Een computer is niet en zal nooit creatief zijn, het gaat voort op “juist” of “fout” en “aan” of “uit”. Het kader, de taal en logische schakeling wordt door de mens aan- of ingevoerd. De wereld van de machines bestaat uit “Hardware”. Dit zijn fysieke objecten waaronder van Mainframes, Servers, Clients met modules (RAM,ROM) tot randapparatuur (monitor, muis, interne en extern geheugen)verbonden met Routers en Protocollen (zoals HTTP er één is) die bestuurd worden met Software. Een BIOS (Basic Input Output System) is de zogenaamde Firmware en een Operating System, een database met tabellen en een protocol, waardoor de machines weten waar alle fysieke objecten zich intern bevinden of extern in het Netwerk en hoe ze met elkaar in verband staan.

Het verschil met de eerste Personal Computer van IBM en de Personal Computers van vandaag is de schaal en de verwerkingssnelheid.

Het intern schema is in principe nog steeds geldig, enkel is het meer uitgebreid en kan het de nullen en enen, de bits sneller verwerken.  Het basisprincipe is verbeterd door kloksnelheid en de 64-bit architectuur.  In plaats van elk bit afzonderlijk, Serieel, kan het 64-bit Parallel verwerken.

De bits zitten op de bus en het dataverkeer verloopt sneller.

Hierover wil ik verder verwijzen naar een oude strip uitgegeven door de KBC en SIEMENS, 'a Little Bit', niet meer in mijn bezit.




Het is de Human Interface, de randapparatuur, 
waarmee de computer met de fysieke wereld en 
de operator verbonden is, die flessenhals is.  

De operator heeft een enorm machtig apparaat in huis, 
voor de meesten een zwarte doos en die doos is nu 
zo klein dat het enkel het scherm is dat 
gretig wacht en blaast tot het volgend commando.
De operator, de machine, geen besef van elkaar,
slechts samen, anekdotisch en logisch
verbonden met het wereldwijde web.

Heel ingenieus wacht het
tot ik een letter typ of wis,
mijn tekst verwerk en bewaar.
Wacht ik geduldig, 
slurp van mijn koffie, koud tijd terwijl,
op de afdruk en de instant publicatie.
Zolang er voldoende papier
in de lade van de printer ligt, 
overbodig,
het einde is nog niet in zicht.
Ik hou de statistieken in het oog,
en er is bekijks; de afwas wacht.
't Schijnt dat 't zonnig ging zijn

Defuncta Corpora Vitā ☧ungent Odor Mortis in Mortem

APOCALYPSE (uit Umbrië, omstreeks 1400)

Hij is de jongste niet meer, hij zucht,
hij haalt een groot doek te voorschijn, hij piekert,
onderhandelt lang en taai met de besteller,
een gierige karmeliet uit Abruzzen,
prior of kapittelheer. Het wordt al winter,
de gewrichten van zijn vingers kraken, als rijshout
knapt het vuur. Hij zucht, grondt,
laat drogen, grondt nog een keer,
krabbelt, ongeduldig, op stukjes karton
zijn figuren, schimmig, licht ze op met dekwit.
Hij aarzelt, mengt kleuren, verbeuzelt
verscheidene weken. Dan, op een dag, het is
intussen Aswoensdag geworden
of Maria Lichtmis, doopt hij in alle vroegte
zijn penseel in de gebrande omber en schildert.
Dat wordt een duister schilderij. Hoe begin je
de ondergang van de wereld te schilderen? De branden
de ontvluchte eilanden, de bliksem, de vreemd
langzaam instortende muren, kantelen en torens:
technische vragen, compositieproblemen.
Heel de wereld verwoesten is een heel karwei.
Bijzonder moeilijk is het de geluiden te schilderen,
het scheuren van de voorhang in de tempel,
de brullende dieren, de donder. Alles
moet namelijk scheuren, verscheurd worden,
alleen het linnen niet. En de termijn
staat vast: uiterlijk Allerzielen.
Tot die tijd moet, op de achtergrond, de woedende zee
geglazuurd worden, duizendvoudig, met groene,
lichters vol schuim, doorboord met matsen,
loodrecht de diepte in schietende schepen,
wrakken, terwijl buiten, half juni,
geen hond zich beweegt op het stoffige plein.
De schilder is helemaal alleen in de stad gebleven,
verlaten door vrouwen, leerlingen, bedienden.
Hij lijkt moe, wie had dat gedacht,
doodmoe. Alles is oker, zonder schaduw,
staat er verstard bij, staat stil in een soort
boze eeuwigheid; alleen het doek niet. Het schilderij
wordt groter, wordt langzaam donkerder, vult zich
met schaduwen, staalblauw, asgrijs, naargeestig paars,
capuut mortuum, vult zich met duivels, ruiters,
bloedbaden; totdat de ondergang van de wereld
gelukkig voltrokken is, en de schilder
heel even opgelucht; eventjes maar;
waanzinnig vrolijk, als een kind,
als werd hem het leven geschonken,
nodigt hij, nog voor dezelfde avond,
vrouwen, kinderen, vrienden en vijanden
uit op wijn, verse truffels en watersnippen
terwijl buiten de eerste herfstregen ruist.

- H.M. Enzensberger, De Ondergang van de Titanic

Verdere redenen voor het feit dat dichters liegen
 
Omdat het moment waarop het woord gelukkig wordt uitgesproken,  
nooit het gelukkige moment zelf is. 
Omdat de verdorstende zijn dorst niet over zijn lippen krijgt. 
Omdat de arbeidersklasse het woord arbeidersklasse niet in de mond neemt. 
Omdat wie wanhopig is, geen zin heeft te zeggen: 'Ik ben wanhopig.  
Omdat orgasme en orgasme niet met elkaar zijn te verenigen. 
Omdat de stervende, in plaats van te beweren : 'Ik sterf nu,' 
slechts een dof geluid produceert dat wij niet verstaan.  
Omdat de woorden te laat komen, of te vroeg.  
Omdat het dus iemand anders is,
altijd iemand anders, 
die daar spreekt, 
en omdat degene 
van wie dan sprake is,
zwijgt.

- H.M. Enzensberger, De Ondergang van de Titanic

Woorden die te laat komen in een digitaal tijdperk

Scriptum Cogitationes Pro Defunctis
Geschreven woorden om er vanaf te zijn

Scriptum Defunctorum
Woorden voor de vertrokkenen,
Pro Cadaver Animalis
Voor de levende doden.


Aeon Digitalis
Het tijdperk van de Vinger
ratelend op het toetsenbord,
vingervlug vegend over het aanraakscherm.
Menig melig mailverkeer
mond uit - in nul of één



  Vertrokkenen
zoals de verdwaasden, dwalenden, de burgerkloot, verkrampten, verblinden, tv-kijkend vlaanderen, onbewusten, goedgelovigen,

naar verrückten (bijv.naamw.)