Collage Defunctorum

Collage Defunctorum - 2017 - 47cm x 50cm

 

Don't give me that fodder

Because the story is the same

That New World Order is just a New Word Order

Jazzmin Tutum - New World Order

Share The Flame

True Hermetic Transmutation

 

The Universal Laws are written in 

The KYBALION (posted 30/09/2015)

 

Following video-essay focused my attention to an old entry in the archives of Scriptum Defunctorum and kindled the fire to further awaken from hibernation - Nothing Rests.  

A video essay about fundamental Truth and how the application of Law comes into practice: how the mind can bend an shape reality in accordance to Law and how to come into alignment with the Laws that govern the Universe.

 

 

YouTube-channel: Library of Thoth 

Scriptum pro Solitudo

 

eenzaam <bn.;~heid> 0.1 zonder gezelschap of ver van anderen verwijderd 0.2 verlaten

solitair¹ <de ~(m.);~en> 0.1 <biol.> 

 

eenzaam levend dier van een soort die in het algemeen kolonies vormt 

 

0.2 eenling  

0.3 afzonderlijk gezette diamant

Photo: Courtesy of Sotheby's

solitair² <bn.> 0.1 alleen levend 

©Copyright 1988, 1996 Van Dale Lexicografie bv Utrecht/Antwerpen

 

 

 

een·zaam (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord; vergrotende trap: eenzamer, overtreffende trap: eenzaamst) 

1. zonder gezelschap; = alleen: zonder zijn familie voelde hij zich eenzaam 
2. stil: een eenzame weg; op eenzame hoogte staan zoveel beter zijn dan de anderen dat je geen concurrentie hebt

solitude (n.)

"state of being alone, remoteness from society," mid-14c., from Old French solitude "loneliness" (14c.) and directly from Latin solitudinem (nominative solitudo) "loneliness, a being alone; lonely place, desert, wilderness," from solus "alone" (see sole (adj.)). "Not in common use in English until the 17th c." [OED]

A man can be himself only so long as he is alone; ... if he does not love solitude, he will not love freedom; for it is only when he is alone that he is really free. [Schopenhauer, "The World as Will and Idea," 1818] 

solitude nom féminin 

xii^e siècle. Emprunté du latin solitudo, de même sens, lui-même dérivé de solus, « seul, unique »

1. État d’une personne qui, de façon choisie ou non, se trouve seule, sans compagnie, momentanément ou durablement. Se complaire dans la solitude. Souffrir de la solitude. L’anachorète choisit de se retirer dans la solitude. Vivre dans la plus profonde solitude. Par métonymie. Il peuplait sa solitude de mille rêveries.

▪ Par extension. Situation d’un individu qui se sent différent, à l’écart de ses semblables, éloigné de leurs préoccupations. La solitude du poète selon Baudelaire.